πρωτολόγος

Ancient Greek

Etymology

πρῶτος (prôtos, “first”) +‎ λέγω (légō, “speak”) +‎ -ος (-os, suffix forming second-declension adjectives)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prɔː.to.ló.ɡos/ → /pro.toˈlo.ɣos/ → /pro.toˈlo.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɔː.to.ló.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.toˈlo.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.toˈlo.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.toˈlo.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.toˈlo.ɣos/

Adjective

πρωτολόγος • (prōtológos) m or f (neuter πρωτολόγον); second declension

1. speaking first, especially giving the first speech in court in a trial

Declension

Second declension of πρωτολόγος; πρωτολόγον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πρωτολόγος prōtológos	πρωτολόγον prōtológon		πρωτολόγω prōtológō	πρωτολόγω prōtológō		πρωτολόγοι prōtológoi	πρωτολόγᾰ prōtológa
Genitive		πρωτολόγου prōtológou	πρωτολόγου prōtológou		πρωτολόγοιν prōtológoin	πρωτολόγοιν prōtológoin		πρωτολόγων prōtológōn	πρωτολόγων prōtológōn
Dative		πρωτολόγῳ prōtológōi	πρωτολόγῳ prōtológōi		πρωτολόγοιν prōtológoin	πρωτολόγοιν prōtológoin		πρωτολόγοις prōtológois	πρωτολόγοις prōtológois
Accusative		πρωτολόγον prōtológon	πρωτολόγον prōtológon		πρωτολόγω prōtológō	πρωτολόγω prōtológō		πρωτολόγους prōtológous	πρωτολόγᾰ prōtológa
Vocative		πρωτολόγε prōtológe	πρωτολόγον prōtológon		πρωτολόγω prōtológō	πρωτολόγω prōtológō		πρωτολόγοι prōtológoi	πρωτολόγᾰ prōtológa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πρωτολόγως prōtológōs			πρωτολογώτερος prōtologṓteros			πρωτολογώτᾰτος prōtologṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• πρωτολογῐ́ᾱ f (prōtologíā)

Descendants

• → Dutch: protoloog
• → English: protologue
• → French: protologue

Noun

πρωτολόγος • (prōtológos) m (genitive πρωτολόγου); second declension

1. Synonym of πρωτᾰγωνῐστής (prōtagōnistḗs, “one who plays the first part, chief actor”)
   • Teles 5.H.
   • 300 CE – 500 CE, Stobaeus, Fl. 68.48
2. (in the phrase ὁ πρωτολόγος ἄρχων) the chief magistrate at certain cities:
   1. at Aphrodisias
      • CIG 2760
   2. at Iconium
      • CIG 3992

Declension

Second declension of ὁ πρωτολόγος; τοῦ πρωτολόγου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρωτολόγος ho prōtológos	τὼ πρωτολόγω tṑ prōtológō	οἱ πρωτολόγοι hoi prōtológoi
Genitive	τοῦ πρωτολόγου toû prōtológou	τοῖν πρωτολόγοιν toîn prōtológoin	τῶν πρωτολόγων tôn prōtológōn
Dative	τῷ πρωτολόγῳ tôi prōtológōi	τοῖν πρωτολόγοιν toîn prōtológoin	τοῖς πρωτολόγοις toîs prōtológois
Accusative	τὸν πρωτολόγον tòn prōtológon	τὼ πρωτολόγω tṑ prōtológō	τοὺς πρωτολόγους toùs prōtológous
Vocative	πρωτολόγε prōtológe	πρωτολόγω prōtológō	πρωτολόγοι prōtológoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πρωτολόγος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πρωτολόγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Pape, Wilhelm, Benseler, Gustav Eduard (1884) “πρωτολόγος”, in Wörterbuch der griechischen Eigennamen (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn