στυγέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *stug-éyeti, from *(s)tewg- (“to push, hit”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sty.ɡé.ɔː/ → /styˈʝe.o/ → /stiˈʝe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sty.ɡé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /styˈɡe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /styˈʝe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /styˈʝe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stiˈʝe.o/

Verb

στῠγέω • (stugéō)

1. to hate, abominate, abhor, detest
2. to make hateful

Conjugation

   Present: στῠγέω, στῠγέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στῠγέω	στῠγέεις	στῠγέει	στῠγέετον	στῠγέετον	στῠγέομεν	στῠγέετε	στῠγέουσῐ(ν)
	subjunctive	στῠγέω	στῠγέῃς	στῠγέῃ	στῠγέητον	στῠγέητον	στῠγέωμεν	στῠγέητε	στῠγέωσῐ(ν)
	optative	στῠγέοιμῐ	στῠγέοις	στῠγέοι	στῠγέοιτον	στῠγεοίτην	στῠγέοιμεν	στῠγέοιτε	στῠγέοιεν
	imperative		στῠ́γεε	στῠγεέτω	στῠγέετον	στῠγεέτων		στῠγέετε	στῠγεόντων
middle/ passive	indicative	στῠγέομαι	στῠγέῃ, στῠγέει	στῠγέεται	στῠγέεσθον	στῠγέεσθον	στῠγεόμεθᾰ	στῠγέεσθε	στῠγέονται
	subjunctive	στῠγέωμαι	στῠγέῃ	στῠγέηται	στῠγέησθον	στῠγέησθον	στῠγεώμεθᾰ	στῠγέησθε	στῠγέωνται
	optative	στῠγεοίμην	στῠγέοιο	στῠγέοιτο	στῠγέοισθον	στῠγεοίσθην	στῠγεοίμεθᾰ	στῠγέοισθε	στῠγέοιντο
	imperative		στῠγέου	στῠγεέσθω	στῠγέεσθον	στῠγεέσθων		στῠγέεσθε	στῠγεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στῠγέειν				στῠγέεσθαι
participle	m	στῠγέων				στῠγεόμενος
	f	στῠγέουσᾰ				στῠγεομένη
	n	στῠγέον				στῠγεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: στῠγῶ, στῠγοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στῠγῶ	στῠγεῖς	στῠγεῖ	στῠγεῖτον	στῠγεῖτον	στῠγοῦμεν	στῠγεῖτε	στῠγοῦσῐ(ν)
	subjunctive	στῠγῶ	στῠγῇς	στῠγῇ	στῠγῆτον	στῠγῆτον	στῠγῶμεν	στῠγῆτε	στῠγῶσῐ(ν)
	optative	στῠγοίην, στῠγοῖμῐ	στῠγοίης, στῠγοῖς	στῠγοίη, στῠγοῖ	στῠγοῖτον, στῠγοίητον	στῠγοίτην, στῠγοιήτην	στῠγοῖμεν, στῠγοίημεν	στῠγοῖτε, στῠγοίητε	στῠγοῖεν, στῠγοίησᾰν
	imperative		στῠ́γει	στῠγείτω	στῠγεῖτον	στῠγείτων		στῠγεῖτε	στῠγούντων
middle/ passive	indicative	στῠγοῦμαι	στῠγεῖ, στῠγῇ	στῠγεῖται	στῠγεῖσθον	στῠγεῖσθον	στῠγούμεθᾰ	στῠγεῖσθε	στῠγοῦνται
	subjunctive	στῠγῶμαι	στῠγῇ	στῠγῆται	στῠγῆσθον	στῠγῆσθον	στῠγώμεθᾰ	στῠγῆσθε	στῠγῶνται
	optative	στῠγοίμην	στῠγοῖο	στῠγοῖτο	στῠγοῖσθον	στῠγοίσθην	στῠγοίμεθᾰ	στῠγοῖσθε	στῠγοῖντο
	imperative		στῠγοῦ	στῠγείσθω	στῠγεῖσθον	στῠγείσθων		στῠγεῖσθε	στῠγείσθων
		active				middle/passive
infinitive		στῠγεῖν				στῠγεῖσθαι
participle	m	στῠγῶν				στῠγούμενος
	f	στῠγοῦσᾰ				στῠγουμένη
	n	στῠγοῦν				στῠγούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐστῠ́γεον, ἐστῠγεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστῠ́γεον	ἐστῠ́γεες	ἐστῠ́γεε(ν)	ἐστῠγέετον	ἐστῠγεέτην	ἐστῠγέομεν	ἐστῠγέετε	ἐστῠ́γεον
middle/ passive	indicative	ἐστῠγεόμην	ἐστῠγέου	ἐστῠγέετο	ἐστῠγέεσθον	ἐστῠγεέσθην	ἐστῠγεόμεθᾰ	ἐστῠγέεσθε	ἐστῠγέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐστῠ́γουν, ἐστῠγούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστῠ́γουν	ἐστῠ́γεις	ἐστῠ́γει	ἐστῠγεῖτον	ἐστῠγείτην	ἐστῠγοῦμεν	ἐστῠγεῖτε	ἐστῠ́γουν
middle/ passive	indicative	ἐστῠγούμην	ἐστῠγοῦ	ἐστῠγεῖτο	ἐστῠγεῖσθον	ἐστῠγείσθην	ἐστῠγούμεθᾰ	ἐστῠγεῖσθε	ἐστῠγοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στῠγήσω, στῠγήσομαι, στῠγηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στῠγήσω	στῠγήσεις	στῠγήσει	στῠγήσετον	στῠγήσετον	στῠγήσομεν	στῠγήσετε	στῠγήσουσῐ(ν)
	optative	στῠγήσοιμῐ	στῠγήσοις	στῠγήσοι	στῠγήσοιτον	στῠγησοίτην	στῠγήσοιμεν	στῠγήσοιτε	στῠγήσοιεν
middle	indicative	στῠγήσομαι	στῠγήσῃ, στῠγήσει	στῠγήσεται	στῠγήσεσθον	στῠγήσεσθον	στῠγησόμεθᾰ	στῠγήσεσθε	στῠγήσονται
	optative	στῠγησοίμην	στῠγήσοιο	στῠγήσοιτο	στῠγήσοισθον	στῠγησοίσθην	στῠγησοίμεθᾰ	στῠγήσοισθε	στῠγήσοιντο
passive	indicative	στῠγηθήσομαι	στῠγηθήσῃ	στῠγηθήσεται	στῠγηθήσεσθον	στῠγηθήσεσθον	στῠγηθησόμεθᾰ	στῠγηθήσεσθε	στῠγηθήσονται
	optative	στῠγηθησοίμην	στῠγηθήσοιο	στῠγηθήσοιτο	στῠγηθήσοισθον	στῠγηθησοίσθην	στῠγηθησοίμεθᾰ	στῠγηθήσοισθε	στῠγηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στῠγήσειν			στῠγήσεσθαι		στῠγηθήσεσθαι
participle	m	στῠγήσων			στῠγησόμενος		στῠγηθησόμενος
	f	στῠγήσουσᾰ			στῠγησομένη		στῠγηθησομένη
	n	στῠγῆσον			στῠγησόμενον		στῠγηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐστῠ́γησᾰ, ἐστῠγησᾰ́μην, ἐστῠγήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστῠ́γησᾰ	ἐστῠ́γησᾰς	ἐστῠ́γησε(ν)	ἐστῠγήσᾰτον	ἐστῠγησᾰ́την	ἐστῠγήσᾰμεν	ἐστῠγήσᾰτε	ἐστῠ́γησᾰν
	subjunctive	στῠγήσω	στῠγήσῃς	στῠγήσῃ	στῠγήσητον	στῠγήσητον	στῠγήσωμεν	στῠγήσητε	στῠγήσωσῐ(ν)
	optative	στῠγήσαιμῐ	στῠγήσειᾰς, στῠγήσαις	στῠγήσειε(ν), στῠγήσαι	στῠγήσαιτον	στῠγησαίτην	στῠγήσαιμεν	στῠγήσαιτε	στῠγήσειᾰν, στῠγήσαιεν
	imperative		στῠ́γησον	στῠγησᾰ́τω	στῠγήσᾰτον	στῠγησᾰ́των		στῠγήσᾰτε	στῠγησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστῠγησᾰ́μην	ἐστῠγήσω	ἐστῠγήσᾰτο	ἐστῠγήσᾰσθον	ἐστῠγησᾰ́σθην	ἐστῠγησᾰ́μεθᾰ	ἐστῠγήσᾰσθε	ἐστῠγήσᾰντο
	subjunctive	στῠγήσωμαι	στῠγήσῃ	στῠγήσηται	στῠγήσησθον	στῠγήσησθον	στῠγησώμεθᾰ	στῠγήσησθε	στῠγήσωνται
	optative	στῠγησαίμην	στῠγήσαιο	στῠγήσαιτο	στῠγήσαισθον	στῠγησαίσθην	στῠγησαίμεθᾰ	στῠγήσαισθε	στῠγήσαιντο
	imperative		στῠ́γησαι	στῠγησᾰ́σθω	στῠγήσᾰσθον	στῠγησᾰ́σθων		στῠγήσᾰσθε	στῠγησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστῠγήθην	ἐστῠγήθης	ἐστῠγήθη	ἐστῠγήθητον	ἐστῠγηθήτην	ἐστῠγήθημεν	ἐστῠγήθητε	ἐστῠγήθησᾰν
	subjunctive	στῠγηθῶ	στῠγηθῇς	στῠγηθῇ	στῠγηθῆτον	στῠγηθῆτον	στῠγηθῶμεν	στῠγηθῆτε	στῠγηθῶσῐ(ν)
	optative	στῠγηθείην	στῠγηθείης	στῠγηθείη	στῠγηθεῖτον, στῠγηθείητον	στῠγηθείτην, στῠγηθειήτην	στῠγηθεῖμεν, στῠγηθείημεν	στῠγηθεῖτε, στῠγηθείητε	στῠγηθεῖεν, στῠγηθείησᾰν
	imperative		στῠγήθητῐ	στῠγηθήτω	στῠγήθητον	στῠγηθήτων		στῠγήθητε	στῠγηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στῠγῆσαι			στῠγήσᾰσθαι		στῠγηθῆναι
participle	m	στῠγήσᾱς			στῠγησᾰ́μενος		στῠγηθείς
	f	στῠγήσᾱσᾰ			στῠγησᾰμένη		στῠγηθεῖσᾰ
	n	στῠγῆσᾰν			στῠγησᾰ́μενον		στῠγηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐστῠ́γηκᾰ, ἐστῠ́γημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστῠ́γηκᾰ	ἐστῠ́γηκᾰς	ἐστῠ́γηκε(ν)	ἐστῠγήκᾰτον	ἐστῠγήκᾰτον	ἐστῠγήκᾰμεν	ἐστῠγήκᾰτε	ἐστῠγήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐστῠγήκω	ἐστῠγήκῃς	ἐστῠγήκῃ	ἐστῠγήκητον	ἐστῠγήκητον	ἐστῠγήκωμεν	ἐστῠγήκητε	ἐστῠγήκωσῐ(ν)
	optative	ἐστῠγήκοιμῐ, ἐστῠγηκοίην	ἐστῠγήκοις, ἐστῠγηκοίης	ἐστῠγήκοι, ἐστῠγηκοίη	ἐστῠγήκοιτον	ἐστῠγηκοίτην	ἐστῠγήκοιμεν	ἐστῠγήκοιτε	ἐστῠγήκοιεν
	imperative		ἐστῠ́γηκε	ἐστῠγηκέτω	ἐστῠγήκετον	ἐστῠγηκέτων		ἐστῠγήκετε	ἐστῠγηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐστῠ́γημαι	ἐστῠ́γησαι	ἐστῠ́γηται	ἐστῠ́γησθον	ἐστῠ́γησθον	ἐστῠγήμεθᾰ	ἐστῠ́γησθε	ἐστῠ́γηνται
	subjunctive	ἐστῠγημένος ὦ	ἐστῠγημένος ᾖς	ἐστῠγημένος ᾖ	ἐστῠγημένω ἦτον	ἐστῠγημένω ἦτον	ἐστῠγημένοι ὦμεν	ἐστῠγημένοι ἦτε	ἐστῠγημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστῠγημένος εἴην	ἐστῠγημένος εἴης	ἐστῠγημένος εἴη	ἐστῠγημένω εἴητον/εἶτον	ἐστῠγημένω εἰήτην/εἴτην	ἐστῠγημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστῠγημένοι εἴητε/εἶτε	ἐστῠγημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστῠ́γησο	ἐστῠγήσθω	ἐστῠ́γησθον	ἐστῠγήσθων		ἐστῠ́γησθε	ἐστῠγήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐστῠγηκέναι				ἐστῠγῆσθαι
participle	m	ἐστῠγηκώς				ἐστῠγημένος
	f	ἐστῠγηκυῖᾰ				ἐστῠγημένη
	n	ἐστῠγηκός				ἐστῠγημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐστῠγήκειν, ἐστῠγήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστῠγήκειν, ἐστῠγήκη	ἐστῠγήκεις, ἐστῠγήκης	ἐστῠγήκει(ν)	ἐστῠγήκετον	ἐστῠγηκέτην	ἐστῠγήκεμεν	ἐστῠγήκετε	ἐστῠγήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐστῠγήμην	ἐστῠ́γησο	ἐστῠ́γητο	ἐστῠ́γησθον	ἐστῠγήσθην	ἐστῠγήμεθᾰ	ἐστῠ́γησθε	ἐστῠ́γηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔστῠξᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστῠξᾰ	ἔστῠξᾰς	ἔστῠξε(ν)	ἐστῠ́ξᾰτον	ἐστῠξᾰ́την	ἐστῠ́ξᾰμεν	ἐστῠ́ξᾰτε	ἔστῠξᾰν
	subjunctive	στῠ́ξω, στῠ́ξωμῐ	στῠ́ξῃς, στῠ́ξῃσθᾰ	στῠ́ξῃ, στῠ́ξῃσῐ	στῠ́ξητον	στῠ́ξητον	στῠ́ξωμεν	στῠ́ξητε	στῠ́ξωσῐ(ν)
	optative	στῠ́ξαιμῐ	στῠ́ξαις, στῠ́ξαισθᾰ, στῠ́ξειᾰς	στῠ́ξειε(ν), στῠ́ξαι	στῠξεῖτον	στῠξείτην	στῠξεῖμεν	στῠξεῖτε	στῠξεῖεν
	imperative		στῠ́ξον	στῠξᾰ́τω	στῠ́ξᾰτον	στῠξᾰ́των		στῠ́ξᾰτε	στῠξᾰ́ντων
		active
infinitive		στῠ́ξαι/στῠξᾰ́μεν/στῠξᾰμέναι
participle	m	στῠ́ξᾱς
	f	στῠ́ξᾱσᾰ
	n	στῠ́ξᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔστῠγον, ἐστῠγόμην, ἐστῠγήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστῠγον	ἔστῠγες	ἔστῠγε(ν)	ἐστῠ́γετον	ἐστῠγέτην	ἐστῠ́γομεν	ἐστῠ́γετε	ἔστῠγον
	subjunctive	στῠ́γω, στῠ́γωμῐ	στῠ́γῃς, στῠ́γῃσθᾰ	στῠ́γῃ, στῠ́γῃσῐ	στῠ́γητον	στῠ́γητον	στῠ́γωμεν	στῠ́γητε	στῠ́γωσῐ(ν)
	optative	στῠ́γοιμῐ	στῠ́γοις/στῠ́γοισθᾰ	στῠ́γοι	στῠγεῖτον	στῠγείτην	στῠγεῖμεν	στῠγεῖτε	στῠγεῖεν
	imperative		στῠ́γε	στῠγέτω	στῠ́γετον	στῠγέτων		στῠ́γετε	στῠγόντων
middle	indicative	ἐστῠγόμην	ἐστῠ́γεο	ἐστῠ́γετο	ἐστῠ́γεσθον	ἐστῠγέσθην	ἐστῠγόμε(σ)θᾰ	ἐστῠ́γεσθε	ἐστῠ́γοντο
	subjunctive	στῠ́γωμαι	στῠ́γηαι	στῠ́γηται	στῠ́γησθον	στῠ́γησθον	στῠγώμε(σ)θᾰ	στῠ́γησθε	στῠ́γωνται
	optative	στῠγοίμην	στῠ́γοιο	στῠ́γοιτο	στῠ́γοισθον	στῠγοίσθην	στῠγοίμε(σ)θᾰ	στῠ́γοισθε	στῠγοίᾰτο
	imperative		στῠ́γεο	στῠγέσθω	στῠ́γεσθον	στῠγέσθων		στῠ́γεσθε	στῠγέσθων
passive	indicative	ἐστῠγήθην	ἐστῠγήθης	ἐστῠγήθη	ἐστῠγήθητον	ἐστῠγηθήτην	ἐστῠγήθημεν	ἐστῠγήθητε	ἐστῠγήθησᾰν, ἐστῠ́γηθεν
	subjunctive	στῠγηθῶ	στῠγηθῇς	στῠγηθῇ	στῠγηθῆτον	στῠγηθῆτον	στῠγηθῶμεν	στῠγηθῆτε	στῠγηθῶσῐ(ν)
	optative	στῠγηθείην	στῠγηθείης	στῠγηθείη	στῠγηθεῖτον, στῠγηθείητον	στῠγηθείτην, στῠγηθειήτην	στῠγηθεῖμεν, στῠγηθείημεν	στῠγηθεῖτε, στῠγηθείητε	στῠγήθειεν, στῠγηθείησᾰν
	imperative		στῠγήθητῐ	στῠγηθήτω	στῠγήθητον	στῠγηθήτων		στῠγήθητε	στῠγηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στῠγεῖν/στῠγέμεν(αι)			στῠγέσθαι		στῠγηθῆναι/στῠγηθήμεναι
participle	m	στῠγών			στῠγόμενος		στῠγηθείς
	f	στῠγοῦσᾰ			στῠγομένη		στῠγηθεῖσᾰ
	n	στῠγόν			στῠγόμενον		στῠγηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• στυγνός (stugnós)
• στυγερός (stugerós)

Related terms

• Στύξ (Stúx)

Further reading

• “στυγέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• στυγέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• στυγέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “στυγέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “στυγέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στυγέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • abhor idem, page 1.
  • detest idem, page 219.
  • execrate idem, page 290.
  • hate idem, page 388.
  • loathe idem, page 496.