σύντομος

Ancient Greek

Etymology

συν- (sun-) +‎ τέμνω (témnō) +‎ -ος (-os), in the o-grade.

Adjective

σύντομος • (súntomos) m or f (neuter σύντομον); second declension

1. (especially of a road, as in a shortcut) cut short, abridged
2. (of language) concise, brief
3. (of stature) short
4. (of other things) short

Declension

Second declension of σύντομος; σύντομον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σύντομος súntomos	σύντομον súntomon		συντόμω suntómō	συντόμω suntómō		σύντομοι súntomoi	σύντομᾰ súntoma
Genitive		συντόμου suntómou	συντόμου suntómou		συντόμοιν suntómoin	συντόμοιν suntómoin		συντόμων suntómōn	συντόμων suntómōn
Dative		συντόμῳ suntómōi	συντόμῳ suntómōi		συντόμοιν suntómoin	συντόμοιν suntómoin		συντόμοις suntómois	συντόμοις suntómois
Accusative		σύντομον súntomon	σύντομον súntomon		συντόμω suntómō	συντόμω suntómō		συντόμους suntómous	σύντομᾰ súntoma
Vocative		σύντομε súntome	σύντομον súntomon		συντόμω suntómō	συντόμω suntómō		σύντομοι súntomoi	σύντομᾰ súntoma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		συντόμως suntómōs			συντομώτερος suntomṓteros			συντομώτᾰτος suntomṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σύντομον (súntomon)
• συντόμως (suntómōs)

Descendants

• Greek: σύντομος (sýntomos)

References

• “σύντομος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σύντομος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • abbreviated idem, page 1.
  • abridged idem, page 3.
  • brief idem, page 98.
  • compendious idem, page 150.
  • compressed idem, page 153.
  • concise idem, page 155.
  • contracted idem, page 169.
  • curt idem, page 191.
  • docked idem, page 245.
  • near idem, page 553.
  • pithy idem, page 615.
  • short idem, page 768.
  • succinct idem, page 834.

Greek

Etymology

From Ancient Greek σύντομος (súntomos).

Adjective

σύντομος • (sýntomos) m (feminine σύντομη, neuter σύντομο)

1. short, curtailed (in extent)
2. short, brief, quick (in duration)

Declension

Declension of σύντομος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σύντομος •	σύντομη •	σύντομο •	σύντομοι •	σύντομες •	σύντομα •
genitive	σύντομου •	σύντομης •	σύντομου •	σύντομων •	σύντομων •	σύντομων •
accusative	σύντομο •	σύντομη •	σύντομο •	σύντομους •	σύντομες •	σύντομα •
vocative	σύντομε •	σύντομη •	σύντομο •	σύντομοι •	σύντομες •	σύντομα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σύντομος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σύντομος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συντομότερος •	συντομότερη •	συντομότερο •	συντομότεροι •	συντομότερες •	συντομότερα •
genitive	συντομότερου •	συντομότερης •	συντομότερου •	συντομότερων •	συντομότερων •	συντομότερων •
accusative	συντομότερο •	συντομότερη •	συντομότερο •	συντομότερους •	συντομότερες •	συντομότερα •
vocative	συντομότερε •	συντομότερη •	συντομότερο •	συντομότεροι •	συντομότερες •	συντομότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο συντομότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συντομότατος •	συντομότατη •	συντομότατο •	συντομότατοι •	συντομότατες •	συντομότατα •
genitive	συντομότατου •	συντομότατης •	συντομότατου •	συντομότατων •	συντομότατων •	συντομότατων •
accusative	συντομότατο •	συντομότατη •	συντομότατο •	συντομότατους •	συντομότατες •	συντομότατα •
vocative	συντομότατε •	συντομότατη •	συντομότατο •	συντομότατοι •	συντομότατες •	συντομότατα •

Related terms

• see: συντομεύω (syntomévo, “to shorten”)