τέμνω

Contents

Ancient GreekEdit

Alternative formsEdit

• τάμνω (támnō) – Ionic

EtymologyEdit

For *τάμνω (*támnō), with ε from aorist ἔτεμον (étemon), from Proto-Indo-European *tm̥-n-h₂-, nasal-infixed present from *temh₂- (“to cut”). Cognate with Latin temnō, tondeō, tempus, templum.

PronunciationEdit

 

• IPA^(key): /tém.nɔː/ → /ˈtem.no/ → /ˈtem.no/

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tém.nɔː/

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtɛm.no/

(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtem.no/

(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtem.no/

(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtem.no/

VerbEdit

τέμνω • (témnō)

1. I cut, hew
2. I maim, wound
3. I butcher, sacrifice
4. I cut down, reap
5. I cut through, advance, drive through, plow through

ConjugationEdit

   Present: τέμνω, τέμνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέμνω	τέμνεις	τέμνει	τέμνετον	τέμνετον	τέμνομεν	τέμνετε	τέμνουσῐ(ν)
	subjunctive	τέμνω	τέμνῃς	τέμνῃ	τέμνητον	τέμνητον	τέμνωμεν	τέμνητε	τέμνωσῐ(ν)
	optative	τέμνοιμῐ	τέμνοις	τέμνοι	τέμνοιτον	τεμνοίτην	τέμνοιμεν	τέμνοιτε	τέμνοιεν
	imperative		τέμνε	τεμνέτω	τέμνετον	τεμνέτων		τέμνετε	τεμνόντων
middle/ passive	indicative	τέμνομαι	τέμνῃ, τέμνει	τέμνεται	τέμνεσθον	τέμνεσθον	τεμνόμεθᾰ	τέμνεσθε	τέμνονται
	subjunctive	τέμνωμαι	τέμνῃ	τέμνηται	τέμνησθον	τέμνησθον	τεμνώμεθᾰ	τέμνησθε	τέμνωνται
	optative	τεμνοίμην	τέμνοιο	τέμνοιτο	τέμνοισθον	τεμνοίσθην	τεμνοίμεθᾰ	τέμνοισθε	τέμνοιντο
	imperative		τέμνου	τεμνέσθω	τέμνεσθον	τεμνέσθων		τέμνεσθε	τεμνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τέμνειν				τέμνεσθαι
participle	m	τέμνων				τεμνόμενος
	f	τέμνουσᾰ				τεμνομένη
	n	τέμνον				τεμνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔτεμνον, ἐτεμνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτεμνον	ἔτεμνες	ἔτεμνε(ν)	ἐτέμνετον	ἐτεμνέτην	ἐτέμνομεν	ἐτέμνετε	ἔτεμνον
middle/ passive	indicative	ἐτεμνόμην	ἐτέμνου	ἐτέμνετο	ἐτέμνεσθον	ἐτεμνέσθην	ἐτεμνόμεθᾰ	ἐτέμνεσθε	ἐτέμνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τεμέω, τεμέομαι, τεμήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεμέω	τεμέεις	τεμέει	τεμέετον	τεμέετον	τεμέομεν	τεμέετε	τεμέουσῐ(ν)
	optative	τεμέοιμῐ	τεμέοις	τεμέοι	τεμέοιτον	τεμεοίτην	τεμέοιμεν	τεμέοιτε	τεμέοιεν
middle	indicative	τεμέομαι	τεμέῃ, τεμέει	τεμέεται	τεμέεσθον	τεμέεσθον	τεμεόμεθᾰ	τεμέεσθε	τεμέονται
	optative	τεμεοίμην	τεμέοιο	τεμέοιτο	τεμέοισθον	τεμεοίσθην	τεμεοίμεθᾰ	τεμέοισθε	τεμέοιντο
passive	indicative	τεμήσομαι	τεμήσῃ	τεμήσεται	τεμήσεσθον	τεμήσεσθον	τεμησόμεθᾰ	τεμήσεσθε	τεμήσονται
	optative	τεμησοίμην	τεμήσοιο	τεμήσοιτο	τεμήσοισθον	τεμησοίσθην	τεμησοίμεθᾰ	τεμήσοισθε	τεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τεμέειν			τεμέεσθαι		τεμήσεσθαι
participle	m	τεμέων			τεμεόμενος		τεμησόμενος
	f	τεμέουσᾰ			τεμεομένη		τεμησομένη
	n	τεμέον			τεμεόμενον		τεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: τεμῶ, τεμοῦμαι, τεμήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεμῶ	τεμεῖς	τεμεῖ	τεμεῖτον	τεμεῖτον	τεμοῦμεν	τεμεῖτε	τεμοῦσῐ(ν)
	optative	τεμοίην, τεμοῖμῐ	τεμοίης, τεμοῖς	τεμοίη, τεμοῖ	τεμοῖτον, τεμοίητον	τεμοίτην, τεμοιήτην	τεμοῖμεν, τεμοίημεν	τεμοῖτε, τεμοίητε	τεμοῖεν, τεμοίησᾰν
middle	indicative	τεμοῦμαι	τεμῇ	τεμεῖται	τεμεῖσθον	τεμεῖσθον	τεμούμεθᾰ	τεμεῖσθε	τεμοῦνται
	optative	τεμοίμην	τεμοῖο	τεμοῖτο	τεμοῖσθον	τεμοίσθην	τεμοίμεθᾰ	τεμοῖσθε	τεμοῖντο
passive	indicative	τεμήσομαι	τεμήσῃ	τεμήσεται	τεμήσεσθον	τεμήσεσθον	τεμησόμεθᾰ	τεμήσεσθε	τεμήσονται
	optative	τεμησοίμην	τεμήσοιο	τεμήσοιτο	τεμήσοισθον	τεμησοίσθην	τεμησοίμεθᾰ	τεμήσοισθε	τεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τεμεῖν			τεμεῖσθαι		τεμήσεσθαι
participle	m	τεμῶν			τεμούμενος		τεμησόμενος
	f	τεμοῦσᾰ			τεμουμένη		τεμησομένη
	n	τεμοῦν			τεμούμενον		τεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔτεμον, ἐτεμόμην, ἐτμήθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτεμον	ἔτεμες	ἔτεμε(ν)	ἐτέμετον	ἐτεμέτην	ἐτέμομεν	ἐτέμετε	ἔτεμον
	subjunctive	τέμω	τέμῃς	τέμῃ	τέμητον	τέμητον	τέμωμεν	τέμητε	τέμωσῐ(ν)
	optative	τέμοιμῐ	τέμοις	τέμοι	τέμοιτον	τεμοίτην	τέμοιμεν	τέμοιτε	τέμοιεν
	imperative		τέμε	τεμέτω	τέμετον	τεμέτων		τέμετε	τεμόντων
middle	indicative	ἐτεμόμην	ἐτέμου	ἐτέμετο	ἐτέμεσθον	ἐτεμέσθην	ἐτεμόμεθᾰ	ἐτέμεσθε	ἐτέμοντο
	subjunctive	τέμωμαι	τέμῃ	τέμηται	τέμησθον	τέμησθον	τεμώμεθᾰ	τέμησθε	τέμωνται
	optative	τεμοίμην	τέμοιο	τέμοιτο	τέμοισθον	τεμοίσθην	τεμοίμεθᾰ	τέμοισθε	τέμοιντο
	imperative		τεμοῦ	τεμέσθω	τέμεσθον	τεμέσθων		τέμεσθε	τεμέσθων
passive	indicative	ἐτμήθην	ἐτμήθης	ἐτμήθη	ἐτμήθητον	ἐτμηθήτην	ἐτμήθημεν	ἐτμήθητε	ἐτμήθησᾰν
	subjunctive	τμηθῶ	τμηθῇς	τμηθῇ	τμηθῆτον	τμηθῆτον	τμηθῶμεν	τμηθῆτε	τμηθῶσῐ(ν)
	optative	τμηθείην	τμηθείης	τμηθείη	τμηθεῖτον, τμηθείητον	τμηθείτην, τμηθειήτην	τμηθεῖμεν, τμηθείημεν	τμηθεῖτε, τμηθείητε	τμηθεῖεν, τμηθείησᾰν
	imperative		τμήθητῐ	τμηθήτω	τμήθητον	τμηθήτων		τμήθητε	τμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τεμεῖν			τεμέσθαι		τμηθῆναι
participle	m	τεμών			τεμόμενος		τμηθείς
	f	τεμοῦσᾰ			τεμομένη		τμηθεῖσᾰ
	n	τεμόν			τεμόμενον		τμηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔταμον, ἐταμόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔταμον	ἔταμες	ἔταμε(ν)	ἐτάμετον	ἐταμέτην	ἐτάμομεν	ἐτάμετε	ἔταμον
	subjunctive	τάμω(μῐ)	τάμῃσ(θᾰ)	τάμῃ(σῐ)	τάμητον	τάμητον	τάμωμεν	τάμητε	τάμωσῐ(ν)
	optative	τάμοιμῐ	τάμοισ(θᾰ)	τάμοι	ταμεῖτον	ταμείτην	ταμεῖμεν	ταμεῖτε	ταμεῖεν
	imperative		τᾶμε	ταμέτω	τάμετον	ταμέτων		τάμετε	ταμόντων
middle	indicative	ἐταμόμην	ἐτάμεο	ἐτάμετο	ἐτάμεσθον	ἐταμέσθην	ἐταμόμε(σ)θᾰ	ἐτάμεσθε	ἐτάμοντο
	subjunctive	τάμωμαι(μῐ)	τάμηαι	τάμηται(σῐ)	τάμησθον	τάμησθον	ταμώμε(σ)θᾰ	τάμησθε	τάμωνται
	optative	ταμοίμην	τάμοιο	τάμοιτο	τάμοισθον	ταμοίσθην	ταμοίμε(σ)θᾰ	τάμοισθε	ταμοίᾰτο
	imperative		τάμεο	ταμέσθω	τάμεσθον	ταμέσθων		τάμεσθε	ταμέσθων
		active			middle
infinitive		ταμεῖν/ταμέμεν(αι)			ταμέσθαι
participle	m	ταμών			ταμόμενος
	f	ταμοῦσᾰ			ταμομένη
	n	ταμόν			ταμόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέτμηκᾰ, τέτμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτμηκᾰ	τέτμηκᾰς	τέτμηκε(ν)	τετμήκᾰτον	τετμήκᾰτον	τετμήκᾰμεν	τετμήκᾰτε	τετμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετμήκω	τετμήκῃς	τετμήκῃ	τετμήκητον	τετμήκητον	τετμήκωμεν	τετμήκητε	τετμήκωσῐ(ν)
	optative	τετμήκοιμῐ, τετμηκοίην	τετμήκοις, τετμηκοίης	τετμήκοι, τετμηκοίη	τετμήκοιτον	τετμηκοίτην	τετμήκοιμεν	τετμήκοιτε	τετμήκοιεν
	imperative		τέτμηκε	τετμηκέτω	τετμήκετον	τετμηκέτων		τετμήκετε	τετμηκόντων
middle/ passive	indicative	τέτμημαι	τέτμησαι	τέτμηται	τέτμησθον	τέτμησθον	τετμήμεθᾰ	τέτμησθε	τέτμηνται
	subjunctive	τετμημένος ὦ	τετμημένος ᾖς	τετμημένος ᾖ	τετμημένω ἦτον	τετμημένω ἦτον	τετμημένοι ὦμεν	τετμημένοι ἦτε	τετμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετμημένος εἴην	τετμημένος εἴης	τετμημένος εἴη	τετμημένοι εἴητον/εἶτον	τετμημένω εἰήτην/εἴτην	τετμημένοι εἴημεν/εἶμεν	τετμημένοι εἴητε/εἶτε	τετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέτμησο	τετμήσθω	τέτμησθον	τετμήσθων		τέτμησθε	τετμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετμηκέναι				τετμῆσθαι
participle	m	τετμηκώς				τετμημένος
	f	τετμηκυῖᾰ				τετμημένη
	n	τετμηκός				τετμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐτετμήκειν, ἐτετμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετμήκειν, ἐτετμήκη	ἐτετμήκεις, ἐτετμήκης	ἐτετμήκει(ν)	ἐτετμήκετον	ἐτετμηκέτην	ἐτετμήκεμεν	ἐτετμήκετε	ἐτετμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετμήμην	ἐτέτμησο	ἐτέτμητο	ἐτέτμησθον	ἐτετμήσθην	ἐτετμήμεθᾰ	ἐτέτμησθε	ἐτέτμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived termsEdit

Terms derived from τέμνω (témnō)

• ἀμφιτέμνω (amphitémnō)
• ἀνατέμνω (anatémnō)
• ἀντιτέμνω (antitémnō)
• ἀποπροτέμνω (apoprotémnō)
• ἀποτέμνω (apotémnō)
• διατέμνω (diatémnō)
• διεκτέμνω (diektémnō)
• ἐγκατατέμνω (enkatatémnō)
• ἐκτέμνω (ektémnō)
• ἐναποτέμνω (enapotémnō)
• ἐντέμνω (entémnō)
• ἐπανατέμνω (epanatémnō)
• ἐπικατατέμνω (epikatatémnō)

• ἐπισυντέμνω (episuntémnō)
• ἐπιτέμνω (epitémnō)
• κατατέμνω (katatémnō)
• παρατέμνω (paratémnō)
• περιτέμνω (peritémnō)
• προανατέμνω (proanatémnō)
• προαποτέμνω (proapotémnō)
• προδιατέμνω (prodiatémnō)
• προεκτέμνω (proektémnō)
• προσανατέμνω (prosanatémnō)
• προσεπιτέμνω (prosepitémnō)
• προστέμνω (prostémnō)

• προτέμνω (protémnō)
• προϋποτέμνω (proüpotémnō)
• συναποτέμνω (sunapotémnō)
• συνεκτέμνω (sunektémnō)
• συνεπιτέμνω (sunepitémnō)
• συντέμνω (suntémnō)
• ταμίας (tamías)
• τμῆμᾰ (tmêma)
• τμῆσις (tmêsis)
• τομή (tomḗ)
• τόμος (tómos)
• ὑποτέμνω (hupotémnō)

Further readingEdit

• τέμνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• τέμνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τέμνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• τέμνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τέμνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN