|
|
Active voice ➤
|
Passive voice ➤
|
| Indicative mood ➤
|
Imperfective aspect ➤
|
Perfective aspect ➤
|
Imperfective aspect
|
Perfective aspect
|
| Non-past tenses ➤
|
Present ➤
|
Dependent ➤
|
Present
|
Dependent
|
| 1 sg
|
υπαγορεύω
|
υπαγορεύσω, υπαγορέψω
|
υπαγορεύομαι
|
υπαγορευθώ, υπαγορευτώ
|
| 2 sg
|
υπαγορεύεις
|
υπαγορεύσεις, υπαγορέψεις
|
υπαγορεύεσαι
|
υπαγορευθείς, υπαγορευτείς
|
| 3 sg
|
υπαγορεύει
|
υπαγορεύσει, υπαγορέψει
|
υπαγορεύεται
|
υπαγορευθεί, υπαγορευτεί
|
|
|
| 1 pl
|
υπαγορεύουμε, [‑ομε]
|
υπαγορεύσουμε, [‑ομε], υπαγορέψουμε, [‑ομε]
|
υπαγορευόμαστε
|
υπαγορευθούμε, υπαγορευτούμε
|
| 2 pl
|
υπαγορεύετε
|
υπαγορεύσετε, υπαγορέψετε
|
υπαγορεύεστε, υπαγορευόσαστε
|
υπαγορευθείτε, υπαγορευτείτε
|
| 3 pl
|
υπαγορεύουν(ε)
|
υπαγορεύσουν(ε), υπαγορέψουν(ε)
|
υπαγορεύονται
|
υπαγορευθούν(ε), υπαγορευτούν(ε)
|
|
|
| Past tenses ➤
|
Imperfect ➤
|
Simple past ➤
|
Imperfect
|
Simple past
|
| 1 sg
|
υπαγόρευα
|
υπαγόρευσα, υπαγόρεψα
|
υπαγορευόμουν(α)
|
υπαγορεύθηκα, υπαγορεύτηκα
|
| 2 sg
|
υπαγόρευες
|
υπαγόρευσες, υπαγόρεψες
|
υπαγορευόσουν(α)
|
υπαγορεύθηκες, υπαγορεύτηκες
|
| 3 sg
|
υπαγόρευε
|
υπαγόρευσε, υπαγόρεψε
|
υπαγορευόταν(ε)
|
υπαγορεύθηκε, υπαγορεύτηκε
|
|
|
| 1 pl
|
υπαγορεύαμε
|
υπαγορεύσαμε, υπαγορέψαμε
|
υπαγορευόμασταν, (‑όμαστε)
|
υπαγορευθήκαμε, υπαγορευτήκαμε
|
| 2 pl
|
υπαγορεύατε
|
υπαγορεύσατε, υπαγορέψατε
|
υπαγορευόσασταν, (‑όσαστε)
|
υπαγορευθήκατε, υπαγορευτήκατε
|
| 3 pl
|
υπαγόρευαν, υπαγορεύαν(ε)
|
υπαγόρευσαν, υπαγορεύσαν(ε), υπαγόρεψαν
|
υπαγορεύονταν, (υπαγορευόντουσαν)
|
υπαγορεύθηκαν, υπαγορευθήκαν(ε),
υπαγορεύτηκαν, υπαγορευτήκαν(ε)
|
|
|
| Future tenses ➤
|
Continuous ➤
|
Simple ➤
|
Continuous
|
Simple
|
| 1 sg
|
θα υπαγορεύω ➤
|
θα υπαγορεύσω / υπαγορέψω ➤
|
θα υπαγορεύομαι ➤
|
θα υπαγορευθώ / υπαγορευτώ ➤
|
| 2,3 sg, 1,2,3 pl
|
θα υπαγορεύεις, …
|
θα υπαγορεύσεις / υπαγορέψεις, …
|
θα υπαγορεύεσαι, …
|
θα υπαγορευθείς / υπαγορευτείς, …
|
|
|
|
|
Perfect aspect ➤
|
Perfect aspect
|
| Present perfect ➤
|
έχω, έχεις, … υπαγορεύσει / υπαγορέψει
έχω, έχεις, … υπαγορευμένο, ‑η, ‑ο ➤
|
έχω, έχεις, … υπαγορευθεί / υπαγορευτεί
είμαι, είσαι, … υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο ➤
|
| Past perfect ➤
|
είχα, είχες, … υπαγορεύσει / υπαγορέψει
είχα, είχες, … υπαγορευμένο, ‑η, ‑ο
|
είχα, είχες, … υπαγορευθεί / υπαγορευτεί
ήμουν, ήσουν, … υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο
|
| Future perfect ➤
|
θα έχω, θα έχεις, … υπαγορεύσει / υπαγορέψει
θα έχω, θα έχεις, … υπαγορευμένο, ‑η, ‑ο
|
θα έχω, θα έχεις, … υπαγορευθεί / υπαγορευτεί
θα είμαι, θα είσαι, … υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο
|
|
|
| Subjunctive mood ➤
|
Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
|
|
|
| Imperative mood ➤
|
Imperfective aspect
|
Perfective aspect
|
Imperfective aspect
|
Perfective aspect
|
| 2 sg
|
υπαγόρευε
|
υπαγόρευσε, υπαγόρεψε / υπαγόρευ' 1
|
—
|
υπαγορεύσου, υπαγορέψου
|
| 2 pl
|
υπαγορεύετε
|
υπαγορεύστε, υπαγορέψτε / υπαγορεύτε2
|
υπαγορεύεστε
|
υπαγορευθείτε, υπαγορευτείτε
|
|
|
| Other forms
|
Active voice
|
Passive voice
|
| Present participle➤
|
υπαγορεύοντας ➤
|
—
|
| Perfect participle➤
|
έχοντας υπαγορεύσει / υπαγορέψει ➤
|
υπαγορευμένος, ‑η, ‑ο ➤
|
|
|
| Nonfinite form➤
|
υπαγορεύσει, υπαγορέψει
|
υπαγορευθεί, υπαγορευτεί
|
|
|
|
|
Notes
Appendix:Greek verbs
|
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. υπαγόρευ' το ("dictate it!").
2. Colloquial.
• Forms with -ευσ-, -ευθ- are formal but frequent. Less frequent are the colloquial forms with <ψ>
• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic.
• Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
• Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
|
|
|
