φωνήεις

Ancient Greek

Alternative forms

• φωνᾱ́εις (phōnā́eis) — Aeolic, Doric
• φωνῆς (phōnês) — contracted

Etymology

From φωνή (phōnḗ, “voice”) +‎ -εις (-eis, “-ful”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.eːs/ → /ɸoˈni.is/ → /foˈni.is/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.eːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈne̝.is/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈni.is/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈni.is/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈni.is/

Adjective

φωνήεις • (phōnḗeis) m (feminine φωνήεσσᾰ, neuter φωνῆεν); first/third declension

1. endowed with speech, vocal
2. (of a lyre) musical
3. (of a song) sounding
4. (with λόγος) clear
5. (grammar) consisting only as vowels

Declension

First and third declension of φωνήεις; φωνήεσσᾰ; φωνῆεν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φωνήεις phōnḗeis	φωνήεσσᾰ phōnḗessa	φωνῆεν phōnêen		φωνήεντε phōnḗente	φωνηέσσᾱ phōnēéssā	φωνήεντε phōnḗente		φωνήεντες phōnḗentes	φωνήεσσαι phōnḗessai	φωνήεντᾰ phōnḗenta
Genitive		φωνήεντος phōnḗentos	φωνηέσσης phōnēéssēs	φωνήεντος phōnḗentos		φωνηέντοιν phōnēéntoin	φωνηέσσαιν phōnēéssain	φωνηέντοιν phōnēéntoin		φωνηέντων phōnēéntōn	φωνηεσσῶν phōnēessôn	φωνηέντων phōnēéntōn
Dative		φωνήεντῐ phōnḗenti	φωνηέσσῃ phōnēéssēi	φωνήεντῐ phōnḗenti		φωνηέντοιν phōnēéntoin	φωνηέσσαιν phōnēéssain	φωνηέντοιν phōnēéntoin		φωνήεισῐ / φωνήεισῐν phōnḗeisi(n)	φωνηέσσαις phōnēéssais	φωνήεισῐ / φωνήεισῐν phōnḗeisi(n)
Accusative		φωνήεντᾰ phōnḗenta	φωνήεσσᾰν phōnḗessan	φωνῆεν phōnêen		φωνήεντε phōnḗente	φωνηέσσᾱ phōnēéssā	φωνήεντε phōnḗente		φωνήεντᾰς phōnḗentas	φωνηέσσᾱς phōnēéssās	φωνήεντᾰ phōnḗenta
Vocative		φωνῆεν phōnêen	φωνήεσσᾰ phōnḗessa	φωνῆεν phōnêen		φωνήεντε phōnḗente	φωνηέσσᾱ phōnēéssā	φωνήεντε phōnḗente		φωνήεντες phōnḗentes	φωνήεσσαι phōnḗessai	φωνήεντᾰ phōnḗenta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φωνηέντως phōnēéntōs				φωνηέστερος phōnēésteros				φωνηέστᾰτος phōnēéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

    First and third declension of φωνῆς, φωνῆσσᾰ, φωνῆν (contracted)

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φωνῆς	φωνῆσσᾰ	φωνῆν	φωνῆντε	φωνήσσᾱ	φωνῆντε	φωνῆντες	φωνῆσσαι	φωνῆντᾰ
Genitive	φωνῆντος	φωνήσσης	φωνῆντος	φωνήντοιν	φωνήσσαιν	φωνήντοιν	φωνήντων	φωνησσῶν	φωνήντων
Dative	φωνῆντῐ	φωνήσσῃ	φωνῆντῐ	φωνήντοιν	φωνήσσαιν	φωνήντοιν	φωνῆσῐν	φωνήσσαις	φωνῆσῐν
Accusative	φωνῆντᾰ	φωνῆσσᾰν	φωνῆν	φωνῆντε	φωνήσσᾱ	φωνῆντε	φωνῆντᾰς	φωνήσσᾱς	φωνῆντᾰ
Vocative	φωνῆν	φωνῆσσᾰ	φωνῆν	φωνῆντε	φωνήσσᾱ	φωνῆντε	φωνῆντες	φωνῆσσαι	φωνῆντᾰ

First and third declension of φωνᾱ́εις; φωνᾱ́εσσᾰ; φωνᾶεν (Doric)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φωνᾱ́εις phōnā́eis	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essa	φωνᾶεν phōnâen		φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente		φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta
Genitive		φωνᾱ́εντος phōnā́entos	φωνᾱέσσης phōnāéssēs	φωνᾱ́εντος phōnā́entos		φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin		φωνᾱέντων phōnāéntōn	φωνᾱεσσᾶν phōnāessân	φωνᾱέντων phōnāéntōn
Dative		φωνᾱ́εντῐ phōnā́enti	φωνᾱέσσῃ phōnāéssēi	φωνᾱ́εντῐ phōnā́enti		φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin		φωνᾱέντεσσῐ / φωνᾱέντεσσῐν phōnāéntessi(n)	φωνᾱέσσαις phōnāéssais	φωνᾱέντεσσῐ / φωνᾱέντεσσῐν phōnāéntessi(n)
Accusative		φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta	φωνᾱ́εσσᾰν phōnā́essan	φωνᾶεν phōnâen		φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente		φωνᾱ́εντᾰς phōnā́entas	φωνᾱέσσᾱς phōnāéssās	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta
Vocative		φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essa	φωνᾶεν phōnâen		φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente		φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φωνᾱέντως phōnāéntōs				φωνᾱέστερος phōnāésteros				φωνᾱέστᾰτος phōnāéstatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

First and third declension of φωνᾱ́εις; φωνᾱ́εσσᾰ; φωνᾶεν (Aeolic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φωνᾱ́εις phōnā́eis	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essa	φωνᾶεν phōnâen		φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente		φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta
Genitive		φωνᾱ́εντος phōnā́entos	φωνᾱέσσης phōnāéssēs	φωνᾱ́εντος phōnā́entos		φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin		φωνᾱέντων phōnāéntōn	φωνᾱεσσῶν phōnāessôn	φωνᾱέντων phōnāéntōn
Dative		φωνᾱ́εντῐ phōnā́enti	φωνᾱέσσῃ phōnāéssēi	φωνᾱ́εντῐ phōnā́enti		φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin		φωνᾱ́εισῐ / φωνᾱ́εισῐν phōnā́eisi(n)	φωνᾱέσσαις phōnāéssais	φωνᾱ́εισῐ / φωνᾱ́εισῐν phōnā́eisi(n)
Accusative		φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta	φωνᾱ́εσσᾰν phōnā́essan	φωνᾶεν phōnâen		φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente		φωνᾱ́εντᾰς phōnā́entas	φωνᾱέσσᾱς phōnāéssās	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta
Vocative		φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essa	φωνᾶεν phōnâen		φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente		φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́enta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φωνᾱέντως phōnāéntōs				φωνᾱέστερος phōnāésteros				φωνᾱέστᾰτος phōnāéstatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

• φωνᾶεν (phōnâen, “power of speech”)
• φωνῆεν (phōnêen, “vowel”)

References

• “φωνήεις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φωνάεις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φωνήεις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• φωνήεις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • vocal idem, page 955.