ψευδομάρτυρα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pseu̯.do.már.ty.ra/ → /pseβ.ðoˈmar.ty.ra/ → /psev.ðoˈmar.ti.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pseu̯.do.már.ty.ra/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psew.doˈmar.ty.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pseβ.ðoˈmar.ty.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psev.ðoˈmar.ty.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psev.ðoˈmar.ti.ra/

Noun

ψευδομάρτῠρᾰ • (pseudomártura) m

1. accusative singular of ψευδομάρτῠς (pseudomártus)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pse.vðoˈmaɾ.ti.ɾa/
• with article, masculine singular accusative τον (ton): IPA^(key): /tom‿bze.vðoˈmaɾ.ti.ɾa/
• with article, feminine singular accusative την (tin): IPA^(key): /tim‿bze.vðoˈmaɾ.ti.ɾa/
• Hyphenation: ψευ‧δο‧μάρ‧τυ‧ρα

Noun

ψευδομάρτυρα • (psevdomártyra) m

1. Genitive, accusative and vocative singular form of ψευδομάρτυρας (psevdomártyras).

Noun

ψευδομάρτυρα • (psevdomártyra) f

1. Accusative and vocative singular form of ψευδομάρτυρας (psevdomártyras).