ψηλαφάω

Ancient Greek

Etymology

Analyzed by Fick as a univerbation from the aorist form of ψάλλω (psállō, “to pluck, pull, twitch”) and ἀφάω (apháō, “to handle”). It remains unclear, however, why the aorist was preferred. Bechtel recognises a noun *ψᾱ́λα (*psā́la) in the first member, referring to μηλαφάω (mēlapháō, “to touch with a probe”); but this rare verb was created after the example of ψηλαφάω (psēlapháō), which is more common. If -αφ- is rather a suffix, the word could be Pre-Greek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /psɛː.la.pʰá.ɔː/ → /psi.laˈɸa.o/ → /psi.laˈfa.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /psɛː.la.pʰá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pse̝.laˈpʰa.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /psi.laˈɸa.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psi.laˈfa.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psi.laˈfa.o/

Verb

ψηλᾰφᾰ́ω • (psēlapháō)

1. to feel or grope about to find a thing, like a blind man
2. to feel, touch, handle, stroke
3. (figuratively) to test, examine

Conjugation

   Present: ψηλᾰφᾰ́ω, ψηλᾰφᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψηλᾰφᾰ́ω	ψηλᾰφᾰ́εις	ψηλᾰφᾰ́ει	ψηλᾰφᾰ́ετον	ψηλᾰφᾰ́ετον	ψηλᾰφᾰ́ομεν	ψηλᾰφᾰ́ετε	ψηλᾰφᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ψηλᾰφᾰ́ω	ψηλᾰφᾰ́ῃς	ψηλᾰφᾰ́ῃ	ψηλᾰφᾰ́ητον	ψηλᾰφᾰ́ητον	ψηλᾰφᾰ́ωμεν	ψηλᾰφᾰ́ητε	ψηλᾰφᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ψηλᾰφᾰ́οιμῐ	ψηλᾰφᾰ́οις	ψηλᾰφᾰ́οι	ψηλᾰφᾰ́οιτον	ψηλᾰφᾰοίτην	ψηλᾰφᾰ́οιμεν	ψηλᾰφᾰ́οιτε	ψηλᾰφᾰ́οιεν
	imperative		ψηλᾰ́φᾰε	ψηλᾰφᾰέτω	ψηλᾰφᾰ́ετον	ψηλᾰφᾰέτων		ψηλᾰφᾰ́ετε	ψηλᾰφᾰόντων
middle/ passive	indicative	ψηλᾰφᾰ́ομαι	ψηλᾰφᾰ́ῃ, ψηλᾰφᾰ́ει	ψηλᾰφᾰ́εται	ψηλᾰφᾰ́εσθον	ψηλᾰφᾰ́εσθον	ψηλᾰφᾰόμεθᾰ	ψηλᾰφᾰ́εσθε	ψηλᾰφᾰ́ονται
	subjunctive	ψηλᾰφᾰ́ωμαι	ψηλᾰφᾰ́ῃ	ψηλᾰφᾰ́ηται	ψηλᾰφᾰ́ησθον	ψηλᾰφᾰ́ησθον	ψηλᾰφᾰώμεθᾰ	ψηλᾰφᾰ́ησθε	ψηλᾰφᾰ́ωνται
	optative	ψηλᾰφᾰοίμην	ψηλᾰφᾰ́οιο	ψηλᾰφᾰ́οιτο	ψηλᾰφᾰ́οισθον	ψηλᾰφᾰοίσθην	ψηλᾰφᾰοίμεθᾰ	ψηλᾰφᾰ́οισθε	ψηλᾰφᾰ́οιντο
	imperative		ψηλᾰφᾰ́ου	ψηλᾰφᾰέσθω	ψηλᾰφᾰ́εσθον	ψηλᾰφᾰέσθων		ψηλᾰφᾰ́εσθε	ψηλᾰφᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ψηλᾰφᾰ́ειν				ψηλᾰφᾰ́εσθαι
participle	m	ψηλᾰφᾰ́ων				ψηλᾰφᾰόμενος
	f	ψηλᾰφᾰ́ουσᾰ				ψηλᾰφᾰομένη
	n	ψηλᾰφᾰ́ον				ψηλᾰφᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ψηλᾰφῶ, ψηλᾰφῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψηλᾰφῶ	ψηλᾰφᾷς	ψηλᾰφᾷ	ψηλᾰφᾶτον	ψηλᾰφᾶτον	ψηλᾰφῶμεν	ψηλᾰφᾶτε	ψηλᾰφῶσῐ(ν)
	subjunctive	ψηλᾰφῶ	ψηλᾰφᾷς	ψηλᾰφᾷ	ψηλᾰφᾶτον	ψηλᾰφᾶτον	ψηλᾰφῶμεν	ψηλᾰφᾶτε	ψηλᾰφῶσῐ(ν)
	optative	ψηλᾰφῴην, ψηλᾰφῷμῐ	ψηλᾰφῴης, ψηλᾰφῷς	ψηλᾰφῴη, ψηλᾰφῷ	ψηλᾰφῷτον, ψηλᾰφῴητον	ψηλᾰφῴτην, ψηλᾰφῳήτην	ψηλᾰφῷμεν, ψηλᾰφῴημεν	ψηλᾰφῷτε, ψηλᾰφῴητε	ψηλᾰφῷεν, ψηλᾰφῴησᾰν
	imperative		ψηλᾰ́φᾱ	ψηλᾰφᾱ́τω	ψηλᾰφᾶτον	ψηλᾰφᾱ́των		ψηλᾰφᾶτε	ψηλᾰφώντων
middle/ passive	indicative	ψηλᾰφῶμαι	ψηλᾰφᾷ	ψηλᾰφᾶται	ψηλᾰφᾶσθον	ψηλᾰφᾶσθον	ψηλᾰφώμεθᾰ	ψηλᾰφᾶσθε	ψηλᾰφῶνται
	subjunctive	ψηλᾰφῶμαι	ψηλᾰφᾷ	ψηλᾰφᾶται	ψηλᾰφᾶσθον	ψηλᾰφᾶσθον	ψηλᾰφώμεθᾰ	ψηλᾰφᾶσθε	ψηλᾰφῶνται
	optative	ψηλᾰφῴμην	ψηλᾰφῷο	ψηλᾰφῷτο	ψηλᾰφῷσθον	ψηλᾰφῴσθην	ψηλᾰφῴμεθᾰ	ψηλᾰφῷσθε	ψηλᾰφῷντο
	imperative		ψηλᾰφῶ	ψηλᾰφᾱ́σθω	ψηλᾰφᾶσθον	ψηλᾰφᾱ́σθων		ψηλᾰφᾶσθε	ψηλᾰφᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ψηλᾰφᾶν				ψηλᾰφᾶσθαι
participle	m	ψηλᾰφῶν				ψηλᾰφώμενος
	f	ψηλᾰφῶσᾰ				ψηλᾰφωμένη
	n	ψηλᾰφῶν				ψηλᾰφώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ψηλᾰφήσω, ψηλᾰφήσομαι, ψηλᾰφηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψηλᾰφήσω	ψηλᾰφήσεις	ψηλᾰφήσει	ψηλᾰφήσετον	ψηλᾰφήσετον	ψηλᾰφήσομεν	ψηλᾰφήσετε	ψηλᾰφήσουσῐ(ν)
	optative	ψηλᾰφήσοιμῐ	ψηλᾰφήσοις	ψηλᾰφήσοι	ψηλᾰφήσοιτον	ψηλᾰφησοίτην	ψηλᾰφήσοιμεν	ψηλᾰφήσοιτε	ψηλᾰφήσοιεν
middle	indicative	ψηλᾰφήσομαι	ψηλᾰφήσῃ, ψηλᾰφήσει	ψηλᾰφήσεται	ψηλᾰφήσεσθον	ψηλᾰφήσεσθον	ψηλᾰφησόμεθᾰ	ψηλᾰφήσεσθε	ψηλᾰφήσονται
	optative	ψηλᾰφησοίμην	ψηλᾰφήσοιο	ψηλᾰφήσοιτο	ψηλᾰφήσοισθον	ψηλᾰφησοίσθην	ψηλᾰφησοίμεθᾰ	ψηλᾰφήσοισθε	ψηλᾰφήσοιντο
passive	indicative	ψηλᾰφηθήσομαι	ψηλᾰφηθήσῃ	ψηλᾰφηθήσεται	ψηλᾰφηθήσεσθον	ψηλᾰφηθήσεσθον	ψηλᾰφηθησόμεθᾰ	ψηλᾰφηθήσεσθε	ψηλᾰφηθήσονται
	optative	ψηλᾰφηθησοίμην	ψηλᾰφηθήσοιο	ψηλᾰφηθήσοιτο	ψηλᾰφηθήσοισθον	ψηλᾰφηθησοίσθην	ψηλᾰφηθησοίμεθᾰ	ψηλᾰφηθήσοισθε	ψηλᾰφηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ψηλᾰφήσειν			ψηλᾰφήσεσθαι		ψηλᾰφηθήσεσθαι
participle	m	ψηλᾰφήσων			ψηλᾰφησόμενος		ψηλᾰφηθησόμενος
	f	ψηλᾰφήσουσᾰ			ψηλᾰφησομένη		ψηλᾰφηθησομένη
	n	ψηλᾰφῆσον			ψηλᾰφησόμενον		ψηλᾰφηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐψηλᾰ́φησᾰ, ἐψηλᾰφησᾰ́μην, ἐψηλᾰφήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐψηλᾰ́φησᾰ	ἐψηλᾰ́φησᾰς	ἐψηλᾰ́φησε(ν)	ἐψηλᾰφήσᾰτον	ἐψηλᾰφησᾰ́την	ἐψηλᾰφήσᾰμεν	ἐψηλᾰφήσᾰτε	ἐψηλᾰ́φησᾰν
	subjunctive	ψηλᾰφήσω	ψηλᾰφήσῃς	ψηλᾰφήσῃ	ψηλᾰφήσητον	ψηλᾰφήσητον	ψηλᾰφήσωμεν	ψηλᾰφήσητε	ψηλᾰφήσωσῐ(ν)
	optative	ψηλᾰφήσαιμῐ	ψηλᾰφήσειᾰς, ψηλᾰφήσαις	ψηλᾰφήσειε(ν), ψηλᾰφήσαι	ψηλᾰφήσαιτον	ψηλᾰφησαίτην	ψηλᾰφήσαιμεν	ψηλᾰφήσαιτε	ψηλᾰφήσειᾰν, ψηλᾰφήσαιεν
	imperative		ψηλᾰ́φησον	ψηλᾰφησᾰ́τω	ψηλᾰφήσᾰτον	ψηλᾰφησᾰ́των		ψηλᾰφήσᾰτε	ψηλᾰφησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐψηλᾰφησᾰ́μην	ἐψηλᾰφήσω	ἐψηλᾰφήσᾰτο	ἐψηλᾰφήσᾰσθον	ἐψηλᾰφησᾰ́σθην	ἐψηλᾰφησᾰ́μεθᾰ	ἐψηλᾰφήσᾰσθε	ἐψηλᾰφήσᾰντο
	subjunctive	ψηλᾰφήσωμαι	ψηλᾰφήσῃ	ψηλᾰφήσηται	ψηλᾰφήσησθον	ψηλᾰφήσησθον	ψηλᾰφησώμεθᾰ	ψηλᾰφήσησθε	ψηλᾰφήσωνται
	optative	ψηλᾰφησαίμην	ψηλᾰφήσαιο	ψηλᾰφήσαιτο	ψηλᾰφήσαισθον	ψηλᾰφησαίσθην	ψηλᾰφησαίμεθᾰ	ψηλᾰφήσαισθε	ψηλᾰφήσαιντο
	imperative		ψηλᾰ́φησαι	ψηλᾰφησᾰ́σθω	ψηλᾰφήσᾰσθον	ψηλᾰφησᾰ́σθων		ψηλᾰφήσᾰσθε	ψηλᾰφησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐψηλᾰφήθην	ἐψηλᾰφήθης	ἐψηλᾰφήθη	ἐψηλᾰφήθητον	ἐψηλᾰφηθήτην	ἐψηλᾰφήθημεν	ἐψηλᾰφήθητε	ἐψηλᾰφήθησᾰν
	subjunctive	ψηλᾰφηθῶ	ψηλᾰφηθῇς	ψηλᾰφηθῇ	ψηλᾰφηθῆτον	ψηλᾰφηθῆτον	ψηλᾰφηθῶμεν	ψηλᾰφηθῆτε	ψηλᾰφηθῶσῐ(ν)
	optative	ψηλᾰφηθείην	ψηλᾰφηθείης	ψηλᾰφηθείη	ψηλᾰφηθεῖτον, ψηλᾰφηθείητον	ψηλᾰφηθείτην, ψηλᾰφηθειήτην	ψηλᾰφηθεῖμεν, ψηλᾰφηθείημεν	ψηλᾰφηθεῖτε, ψηλᾰφηθείητε	ψηλᾰφηθεῖεν, ψηλᾰφηθείησᾰν
	imperative		ψηλᾰφήθητῐ	ψηλᾰφηθήτω	ψηλᾰφήθητον	ψηλᾰφηθήτων		ψηλᾰφήθητε	ψηλᾰφηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ψηλᾰφῆσαι			ψηλᾰφήσᾰσθαι		ψηλᾰφηθῆναι
participle	m	ψηλᾰφήσᾱς			ψηλᾰφησᾰ́μενος		ψηλᾰφηθείς
	f	ψηλᾰφήσᾱσᾰ			ψηλᾰφησᾰμένη		ψηλᾰφηθεῖσᾰ
	n	ψηλᾰφῆσᾰν			ψηλᾰφησᾰ́μενον		ψηλᾰφηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐπῐψηλᾰφᾰ́ω (epipsēlapháō)
• ψηλᾰ́φημᾰ (psēláphēma)
• ψηλᾰ́φησῐς (psēláphēsis)
• ψηλᾰφητής (psēlaphētḗs)
• ψηλᾰφητός (psēlaphētós)
• ψηλᾰφητῐκῶς (psēlaphētikôs)
• ψηλᾰφώδης (psēlaphṓdēs)
• ψηλᾰφῐ́ζω (psēlaphízō)
• ψηλᾰφῐ́ᾱ (psēlaphíā)

 

Further reading

• “ψηλαφάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ψηλαφάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ψηλαφάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN