мээң

Tuvan

Etymology

From мен (men, “I”) +‎ -ниң (-niñ, “genitive suffix”), development *meeŋ < *meiŋ < *meniŋ < *menniŋ.

Pronunciation

• IPA^(key): [mɛ̃ːŋ]

Pronoun

мээң • (meeñ)

1. genitive of мен (men, “I”); my, mine

See also

Tuvan personal pronouns

number	person	nominative	genitive	accusative	dative	locative	ablative	allative
singular	first	мен (men)	мээң (meeñ)	мени (meni)	меңээ (meñee)	менде (mende)	менден (menden)	менче (mençe)
	second	сен (sen)	сээң (seeñ)	сени (seni)	сеңээ (señee)	сенде (sende)	сенден (senden)	сенче (sençe)
	second (formal)	силер (siler)	силерниң (silerniñ)	силерни (silerni)	силерге (silerge)	силерде (silerde)	силерден (silerden)	силерже (silerje)
	third	ол (ol)	ооң (ooñ)	ону (onu)	аңаа (añaa)	ында (ında)	оон (oon)	олче (olçe)
plural	first	бис (bis)	бистиң (bistiñ)	бисти (bisti)	биске (biske)	бисте (biste)	бистен (bisten)	бисче (bisçe)
	second	силер (siler)	силерниң (silerniñ)	силерни (silerni)	силерге (silerge)	силерде (silerde)	силерден (silerden)	силерже (silerje)
	third	олар (olar)	оларның (olarnıñ)	оларны (olarnı)	оларга (olarga)	оларда (olarda)	олардан (olardan)	оларже (olarje)