се разбучи

Macedonian

Pronunciation

• IPA^(key): [sɛ ˈrazbut͡ʃi]

Verb

се разбучи • (se razbuči) third-singular present, pf (imperfective се разбучува)

1. (reflexive with се, intensive, inchoative) to start producing noise (only in reference to inanimate entities)

Conjugation

Conjugation of се разбучи (perfective, present in -и)

l-participles	imperfect	aorist	non-finite forms
masculine	се разбучел	се разбучил	adjectival participle	разбучен
feminine	се разбучела	се разбучила	adverbial participle	—
neuter	се разбучело	се разбучило	verbal noun	—
plural	се разбучеле	се разбучиле	perfect participle	разбучено
	present	imperfect	aorist	imperative
1st singular	се разбучам	се разбучев	се разбучив	—
2nd singular	се разбучиш	се разбучеше	се разбучи	разбучи се
3rd singular	се разбучи	се разбучеше	се разбучи	—
1st plural	се разбучиме	се разбучевме	се разбучивме	—
2nd plural	се разбучите	се разбучевте	се разбучивте	разбучете се
3rd plural	се разбучат	се разбучеа	се разбучија	—
Compound tenses
perfect	сум се разбучил		present of сум (except in the 3rd person) + aorist l-participle
има-perfect	се имам разбучено		present of има + perfect participle
pluperfect	бев се разбучил		imperfect of сум + aorist l-participle
има-pluperfect	се имав разбучено		imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported	сум се имал разбучено		perfect of има + perfect participle
future	ќе се разбучам		ќе + present
има-future	ќе се имам разбучено		future of има + perfect participle
future in the past	ќе се разбучев		ќе + imperfect
има-future in the past	ќе се имав разбучено		future in the past of има + perfect participle
future reported	ќе сум се разбучел		ќе + imperfect l-participle
има-future reported	ќе сум се имал разбучено		future reported of има + perfect participle
conditional	би се разбучил		би + aorist l-participle
има-conditional	би се имал разбучено		conditional of има + perfect participle