табу

Bulgarian

Pronunciation

• IPA^(key): [tɐˈbu]

Noun

табу́ • (tabú) n

1. taboo

Declension

Declension of табу́

	singular	plural
indefinite	табу́ tabú	табу́та tabúta
definite	табу́то tabúto	табу́тата tabútata

Anagrams

• туба (tuba)

Kazakh

Alternative scripts
Arabic	تابۋ
Cyrillic	табу
Latin	tabu
Yañalif	taʙu

Etymology 1

From Russian табу (tabu), from Tongan tapu (“prohibited, sacred”), from Proto-Polynesian *tapu, from Proto-Oceanic *tabu, from Proto-Eastern Malayo-Polynesian *tambu.

Noun

табу • (tabu)

1. taboo

Etymology 2

From Proto-Turkic *tap- (“to find”).

Noun

табу • (tabu)

1. finding
2. counting

Verb

табу • (tabu)

1. to find
2. to earn
3. to count
4. to guess
5. to give birth to

Conjugation

Conjugation of табу

infinitive			табу
participles	past		тапқан
	future		табар
	transitory past		табатын
			singular				plural
			1st person	2nd person (informal)	2nd person (formal)	3rd person	1st person	2nd person (informal)	2nd person (formal)	3rd person
			мен	сен	сіз	ол	біз	сендер	сіздер	олар
past	simple		таптым	таптың	таптыңыз	тапты	таптық	таптыңдар	таптыңыздар	тапты
	distant	direct	тапқанмын	тапқансың	тапқансыз	тапқан	тапқанбыз	тапқансыңдар	тапқансыздар	тапқан
		indirect	тауыппын	тауыпсың	тауыпсыз	тауыпты	тауыппыз	тауыпсыңдар	тауыпсыздар	тауыпты
	habitual		табатынмын	табатынсың	табатынсыз	табатын	табатынбыз	табатынсыңдар	табатынсыздар	табатын
present	aorist		табамын	табасың	табасыз	табады	табамыз	табасыңдар	табасыздар	табады
future	presumptive		табармын	табарсың	табарсыз	табар	табармыз	табарсыңдар	табарсыздар	табар
	intentional		таппақпын	таппақсың	таппақсыз	таппақ	таппақпыз	таппақсың	таппақсыз	таппақ
imperative/hortative			табайын	тап	табыңыз	тапсын	табайық	табыңдар	табыңыздар	тапсын
optative			тапқым келеді	тапқың келеді	тапқыңыз келеді	тапқысы келеді	тапқымыз келеді	тапқыларың келеді	тапқыларыңыз келеді	тапқылары келеді
conditional			тапсам	тапсаң	тапсаңыз	тапса	тапсақ	тапсаңдар	тапсаңыздар	тапса

Macedonian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈtabu]
• IPA^(key): [taˈbu] (nonstandard)

Noun

табу • (tabu) n

1. taboo

Declension

Declension of табу

	singular	plural
indefinite	табу	табуа
definite unspecified	табуто	табуата
definite proximal	табуво	табуава
definite distal	табуно	табуана
vocative	табу	табуа

Russian

Etymology

From Tongan tapu (“prohibited, sacred”), from Proto-Polynesian *tapu, from Proto-Oceanic *tabu, from Proto-Eastern Malayo-Polynesian *tambu.

Pronunciation

• IPA^(key): [tɐˈbu]

Noun

табу́ • (tabú) n inan (indeclinable)

1. taboo

Descendants

• → Armenian: տաբու (tabu)
• → Kazakh: табу (tabu)

Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *tap- (“to find”). Cognate with Azerbaijani tapmaq.

Verb

табу • (tabu)

1. to find