Armenian edit

Etymology edit

Learned borrowing from Old Armenian արքունի (arkʻuni).

Pronunciation edit

Adjective edit

արքունի (arkʻuni)

  1. (archaic) royal; regal
  2. (archaic) of or pertaining to the royal court

Declension edit

Old Armenian edit

Etymology edit

From *արքոյն (*arkʻoyn) +‎ (-i). See արքայ (arkʻay) for more.

Adjective edit

արքունի (arkʻuni)

  1. royal; aulic
    արքունի ճանապարհ, պողոտայarkʻuni čanaparh, połotayhigh-way, road-way
    • 7th century, Sebēos, Patmutʻiwnʻ [History] Chapter 28:
      Եւ էր հրամանատար զաւրուն նորա պարսիկ ոմն իշխան՝ անուն Դատոյեան, հրամանաւ արքունի։
      Ew ēr hramanatar zawrun nora parsik omn išxan, anun Datoyean, hramanaw arkʻuni.
      • 1999 translation by Robert W. Thomson
        The commander of their force was a certain Persian prince named Datoyean, [appointed] by royal command.

Declension edit

Noun edit

արքունի (arkʻuni)

  1. (usually in the plural) palace, royal residence; court
    • 5th? century, Movsēs Xorenacʻi, Patmutʻiwn Hayocʻ [History of Armenia] 2.39:
      փոխին արքունիքն յԱրմաւիրն անուանեալ բլրոյ
      pʻoxin arkʻunikʻn yArmawirn anuaneal blroy
      • 2006 translation by Robert W. Thompson
        the court was transferred from the hill called Armavir
  2. (usually in the plural) royal treasury
    յարքունիս առնուլ, գրաւելyarkʻunis aṙnul, grawelto confiscate
  3. (usually in the plural) courtiers

Declension edit

Descendants edit

  • Armenian: արքունի (arkʻuni), արքունիք (arkʻunikʻ)

References edit

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “արքունի”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “արքունի”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy