See also: زن and ژن

Arabic edit

Etymology 1 edit

Root
ر ن ن (r-n-n)

Verb edit

رَنَّ (ranna) I, non-past يَرِنُّ‎ (yarinnu)

  1. to sound, to resound
  2. to ring
    رَنَّ الْهَاتِفُ.
    ranna l-hātifu.
    The phone rang.
Conjugation edit

Etymology 2 edit

Verb edit

رِنْ (rin) (form I)

  1. second-person masculine singular active imperative of رَانَ (rāna)

Verb edit

رِنَّ (rinna) (form I)

  1. second-person feminine plural active imperative of رَانَ (rāna)
  2. third-person feminine plural past active of رَانَ (rāna)
  3. third-person feminine plural past passive of رَانَ (rāna)

South Levantine Arabic edit

Root
ر ن ن
1 term

Etymology edit

From Arabic رَنَّ (ranna).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ran/, [ran]
  • (file)

Verb edit

رنّ (rann) I (present برنّ (birinn))

  1. to ring
  2. to call (someone)

Conjugation edit

    Conjugation of رنّ (rann)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m رنّيت (rannēt) رنّيت (rannēt) رنّ (rann) رنّينا (rannēna) رنّيتو (rannētu) رنّو (rannu)
f رنّيتي (rannēti) رنّت (rannat)
present m برنّ (barinn) بترنّ (bitrinn) برنّ (birinn) منرنّ (minrinn) بترنّو (bitrinnu) برنّو (birinnu)
f بترنّي (bitrinni) بترنّ (bitrinn)
subjunctive m ارنّ (arinn) ترنّ (trinn) يرنّ (yrinn) نرنّ (nrinn) ترنّو (trinnu) يرنّو (yrinnu)
f ترنّي (trinni) ترنّ (trinn)
imperative m رنّ (rinn) رنّو (rinnu)
f رنّي (rinni)