كليم

Arabic

Root
ك ل م (k l m)
12 terms

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.liːm/
• Rhymes: -iːm

Etymology 1

فَعِيل (faʕīl)-type stative-verb derived from the active participle from the verb كَلَّمَ (kallama, “to talk to”).

Noun

كَلِيم • (kalīm) m (plural كُلَمَاء (kulamāʔ))

1. one who speaks with another person

Declension

Declension of noun كَلِيم (kalīm)

Singular	Masculine			Feminine
	basic singular triptote			singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	كَلِيم kalīm	الْكَلِيم al-kalīm	كَلِيم kalīm	كَلِيمَة kalīma	الْكَلِيمَة al-kalīma	كَلِيمَة kalīmat
Nominative	كَلِيمٌ kalīmun	الْكَلِيمُ al-kalīmu	كَلِيمُ kalīmu	كَلِيمَةٌ kalīmatun	الْكَلِيمَةُ al-kalīmatu	كَلِيمَةُ kalīmatu
Accusative	كَلِيمًا kalīman	الْكَلِيمَ al-kalīma	كَلِيمَ kalīma	كَلِيمَةً kalīmatan	الْكَلِيمَةَ al-kalīmata	كَلِيمَةَ kalīmata
Genitive	كَلِيمٍ kalīmin	الْكَلِيمِ al-kalīmi	كَلِيمِ kalīmi	كَلِيمَةٍ kalīmatin	الْكَلِيمَةِ al-kalīmati	كَلِيمَةِ kalīmati
Dual	Masculine			Feminine
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	كَلِيمَيْن kalīmayn	الْكَلِيمَيْن al-kalīmayn	كَلِيمَيْ kalīmay	كَلِيمَتَيْن kalīmatayn	الْكَلِيمَتَيْن al-kalīmatayn	كَلِيمَتَيْ kalīmatay
Nominative	كَلِيمَانِ kalīmāni	الْكَلِيمَانِ al-kalīmāni	كَلِيمَا kalīmā	كَلِيمَتَانِ kalīmatāni	الْكَلِيمَتَانِ al-kalīmatāni	كَلِيمَتَا kalīmatā
Accusative	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَيْ kalīmay	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni	كَلِيمَتَيْ kalīmatay
Genitive	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَيْ kalīmay	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni	كَلِيمَتَيْ kalīmatay
Plural	Masculine			Feminine
	basic broken plural diptote			sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	كُلَمَاء kulamāʔ	الْكُلَمَاء al-kulamāʔ	كُلَمَاء kulamāʔ	كَلِيمَات kalīmāt	الْكَلِيمَات al-kalīmāt	كَلِيمَات kalīmāt
Nominative	كُلَمَاءُ kulamāʔu	الْكُلَمَاءُ al-kulamāʔu	كُلَمَاءُ kulamāʔu	كَلِيمَاتٌ kalīmātun	الْكَلِيمَاتُ al-kalīmātu	كَلِيمَاتُ kalīmātu
Accusative	كُلَمَاءَ kulamāʔa	الْكُلَمَاءَ al-kulamāʔa	كُلَمَاءَ kulamāʔa	كَلِيمَاتٍ kalīmātin	الْكَلِيمَاتِ al-kalīmāti	كَلِيمَاتِ kalīmāti
Genitive	كُلَمَاءَ kulamāʔa	الْكُلَمَاءِ al-kulamāʔi	كُلَمَاءِ kulamāʔi	كَلِيمَاتٍ kalīmātin	الْكَلِيمَاتِ al-kalīmāti	كَلِيمَاتِ kalīmāti

Derived terms

• كَلِيم اللّٰه (kalīm allāh)

Adjective

كَلِيم • (kalīm) (common plural كَلْمَى (kalmā))

1. wounded, injured, vulnerated

Declension

Declension of adjective كَلِيم (kalīm)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	كَلِيم kalīm	الْكَلِيم al-kalīm	كَلِيمَة kalīma	الْكَلِيمَة al-kalīma
Nominative	كَلِيمٌ kalīmun	الْكَلِيمُ al-kalīmu	كَلِيمَةٌ kalīmatun	الْكَلِيمَةُ al-kalīmatu
Accusative	كَلِيمًا kalīman	الْكَلِيمَ al-kalīma	كَلِيمَةً kalīmatan	الْكَلِيمَةَ al-kalīmata
Genitive	كَلِيمٍ kalīmin	الْكَلِيمِ al-kalīmi	كَلِيمَةٍ kalīmatin	الْكَلِيمَةِ al-kalīmati
Dual	Masculine		Feminine
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	كَلِيمَيْن kalīmayn	الْكَلِيمَيْن al-kalīmayn	كَلِيمَتَيْن kalīmatayn	الْكَلِيمَتَيْن al-kalīmatayn
Nominative	كَلِيمَانِ kalīmāni	الْكَلِيمَانِ al-kalīmāni	كَلِيمَتَانِ kalīmatāni	الْكَلِيمَتَانِ al-kalīmatāni
Accusative	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni
Genitive	كَلِيمَيْنِ kalīmayni	الْكَلِيمَيْنِ al-kalīmayni	كَلِيمَتَيْنِ kalīmatayni	الْكَلِيمَتَيْنِ al-kalīmatayni
Plural	Masculine		Feminine
	broken plural invariable		broken plural invariable
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā
Nominative	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā
Accusative	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā
Genitive	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā	كُلْمَى kulmā	الْكُلْمَى al-kulmā

Etymology 2

From Ottoman Turkish كلیم (kilim), from Persian گلیم (gelim), from Ancient Greek κάλυμμα (kálumma, “covering”) from καλύπτω (kalúptō, “to cover”).

Noun

كِلِيم • (kilīm) m

1. carpet, rug

Declension

Declension of noun كِلِيم (kilīm)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	كِلِيم kilīm	الْكِلِيم al-kilīm	كِلِيم kilīm
Nominative	كِلِيمٌ kilīmun	الْكِلِيمُ al-kilīmu	كِلِيمُ kilīmu
Accusative	كِلِيمًا kilīman	الْكِلِيمَ al-kilīma	كِلِيمَ kilīma
Genitive	كِلِيمٍ kilīmin	الْكِلِيمِ al-kilīmi	كِلِيمِ kilīmi

References

• Dozy, Reinhart Pieter Anne (1881) “كليم”, in Supplément aux dictionnaires arabes‎^[1] (in French), volume 2, Leiden: E. J. Brill, page 486
• Freytag, Georg (1837) “كليم”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum‎^[2] (in Latin), volume 4, Halle: C. A. Schwetschke, page 56
• Vollers, Karl (1896) “Beiträge zur Kenntniss der lebenden arabischen Sprache in Aegypten”, in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft‎^[3] (in German), volume 50, page 618