पन्था

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *pántaHs, from Proto-Indo-Iranian *pántaHs, from Proto-Indo-European *póntoh₁s (“path, road”), from *pent-. Cognate with Proto-Germanic *paþaz (an Iranian borrowing, whence English path), Ancient Greek πόντος (póntos), πάτος (pátos), Latin pons, Old Armenian հուն (hun, “riverbed”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /pɐ́n.tʰɑː/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈpɐn̪.t̪ʰɑː/

Noun

पन्था • (pánthā) stem, m

1. a way, path, roadway, course
2. range, reach
3. sect, doctrine
4. a division of hell

Declension

Irregular declension
Nom. sg.	पन्थाः (panthāḥ)
Gen. sg.	पथः (pathaḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पन्थाः (panthāḥ)	पन्थानौ (panthānau)	पन्थानः, पन्थाः, पन्थासः (panthānaḥ, panthāḥ, panthāsaḥ)
Vocative	पन्थाः (panthāḥ)	पन्थानौ (panthānau)	पन्थानः, पन्थाः, पन्थासः (panthānaḥ, panthāḥ, panthāsaḥ)
Accusative	पन्थाम्, पन्थानम् (panthām, panthānam)	पन्थानौ (panthānau)	पथः (pathaḥ)
Instrumental	पथा (pathā)	पथिभ्याम् (pathibhyām)	पथिभिः (pathibhiḥ)
Dative	पथे (pathe)	पथिभ्याम् (pathibhyām)	पथिभ्यः (pathibhyaḥ)
Ablative	पथः (pathaḥ)	पथिभ्याम् (pathibhyām)	पथिभ्यः (pathibhyaḥ)
Genitive	पथः (pathaḥ)	पथोः (pathoḥ)	पथाम्, पथीनाम् (pathām, pathīnām)
Locative	पथि (pathi)	पथोः (pathoḥ)	पथिषु (pathiṣu)