लुभ्यति

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *lubʰ-yé-ti (“to desire, covet, love”). Cognate with English love, Latin libet, Russian люби́ть (ljubítʹ).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /lúbʱ.jɐ.ti/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈl̪ubʱ.jɐ.t̪i/

Verb

लुभ्यति • (lúbhyati) third-singular indicative (class 4, type P, root लुभ्)

1. to desire greatly or eagerly, to long for, to covet; to be interested in
   • c. 400 BCE, Mahābhārata
2. to be perplexed or disturbed, to become disordered, go astray

Conjugation

Present: लुभ्यति (lúbhyati), लुभ्यते (lúbhyate)
	Active			Mediopassive
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Indicative
Third	लुभ्यति lúbhyati	लुभ्यतः lúbhyataḥ	लुभ्यन्ति lúbhyanti	लुभ्यते lúbhyate	लुभ्येते lúbhyete	लुभ्यन्ते lúbhyante
Second	लुभ्यसि lúbhyasi	लुभ्यथः lúbhyathaḥ	लुभ्यथ lúbhyatha	लुभ्यसे lúbhyase	लुभ्येथे lúbhyethe	लुभ्यध्वे lúbhyadhve
First	लुभ्यामि lúbhyāmi	लुभ्यावः lúbhyāvaḥ	लुभ्यामः / लुभ्यामसि¹ lúbhyāmaḥ / lúbhyāmasi¹	लुभ्ये lúbhye	लुभ्यावहे lúbhyāvahe	लुभ्यामहे lúbhyāmahe
Imperative
Third	लुभ्यतु lúbhyatu	लुभ्यताम् lúbhyatām	लुभ्यन्तु lúbhyantu	लुभ्यताम् lúbhyatām	लुभ्येताम् lúbhyetām	लुभ्यन्ताम् lúbhyantām
Second	लुभ्य lúbhya	लुभ्यतम् lúbhyatam	लुभ्यत lúbhyata	लुभ्यस्व lúbhyasva	लुभ्येथाम् lúbhyethām	लुभ्यध्वम् lúbhyadhvam
First	लुभ्यानि lúbhyāni	लुभ्याव lúbhyāva	लुभ्याम lúbhyāma	लुभ्यै lúbhyai	लुभ्यावहै lúbhyāvahai	लुभ्यामहै lúbhyāmahai
Optative/Potential
Third	लुभ्येत् lúbhyet	लुभ्येताम् lúbhyetām	लुभ्येयुः lúbhyeyuḥ	लुभ्येत lúbhyeta	लुभ्येयाताम् lúbhyeyātām	लुभ्येरन् lúbhyeran
Second	लुभ्येः lúbhyeḥ	लुभ्येतम् lúbhyetam	लुभ्येत lúbhyeta	लुभ्येथाः lúbhyethāḥ	लुभ्येयाथाम् lúbhyeyāthām	लुभ्येध्वम् lúbhyedhvam
First	लुभ्येयम् lúbhyeyam	लुभ्येव lúbhyeva	लुभ्येम lúbhyema	लुभ्येय lúbhyeya	लुभ्येवहि lúbhyevahi	लुभ्येमहि lúbhyemahi
Subjunctive
Third	लुभ्याति / लुभ्यात् lúbhyāti / lúbhyāt	लुभ्यातः lúbhyātaḥ	लुभ्यान् lúbhyān	लुभ्याते / लुभ्यातै lúbhyāte / lúbhyātai	लुभ्यैते lúbhyaite	लुभ्यन्त / लुभ्यान्तै lúbhyanta / lúbhyāntai
Second	लुभ्यासि / लुभ्याः lúbhyāsi / lúbhyāḥ	लुभ्याथः lúbhyāthaḥ	लुभ्याथ lúbhyātha	लुभ्यासे / लुभ्यासै lúbhyāse / lúbhyāsai	लुभ्यैथे lúbhyaithe	लुभ्याध्वै lúbhyādhvai
First	लुभ्यानि lúbhyāni	लुभ्याव lúbhyāva	लुभ्याम lúbhyāma	लुभ्यै lúbhyai	लुभ्यावहै lúbhyāvahai	लुभ्यामहै lúbhyāmahai
Participles
	लुभ्यत् lúbhyat			लुभ्यमान lúbhyamāna
Notes	The subjunctive is only used in Vedic Sanskrit. ¹Vedic

Imperfect: अलुभ्यत् (álubhyat), अलुभ्यत (álubhyata)
	Active			Mediopassive
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Indicative
Third	अलुभ्यत् álubhyat	अलुभ्यताम् álubhyatām	अलुभ्यन् álubhyan	अलुभ्यत álubhyata	अलुभ्येताम् álubhyetām	अलुभ्यन्त álubhyanta
Second	अलुभ्यः álubhyaḥ	अलुभ्यतम् álubhyatam	अलुभ्यत álubhyata	अलुभ्यथाः álubhyathāḥ	अलुभ्येथाम् álubhyethām	अलुभ्यध्वम् álubhyadhvam
First	अलुभ्यम् álubhyam	अलुभ्याव álubhyāva	अलुभ्याम álubhyāma	अलुभ्ये álubhye	अलुभ्यावहि álubhyāvahi	अलुभ्यामहि álubhyāmahi

Related terms

• लोभ (lobha)
• लोभयति (lobhayati)

Descendants

• Prakrit: 𑀮𑀼𑀩𑁆𑀪𑀤𑀺 (lubbhadi), 𑀮𑀼𑀩𑁆𑀪𑀇 (lubbhaï)
  • Hindi: लुभाना (lubhānā, “to entice, charm”) (through the causative)
  • Punjabi: لوہݨ (lohṇ, “to desire, wish”)

References

• Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “lúbhyati”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press