Tamil

edit

Etymology

edit

Related to இறை (iṟai, divine, ethereal). Translates to 'he who is divine' or 'he who embodies everything.' Cognate with Telugu రేడు (rēḍu).

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Noun

edit

இறைவன் (iṟaivaṉ) (no plural form) (masculine)

  1. the Supreme Being
  2. god, deity
  3. master, chief, superior
  4. venerable one, preceptor

Declension

edit
ṉ-stem declension of இறைவன் (iṟaivaṉ) (singular only)
Singular Plural
Nominative இறைவன்
iṟaivaṉ
-
Vocative இறைவனே
iṟaivaṉē
-
Accusative இறைவனை
iṟaivaṉai
-
Dative இறைவனுக்கு
iṟaivaṉukku
-
Genitive இறைவனுடைய
iṟaivaṉuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative இறைவன்
iṟaivaṉ
-
Vocative இறைவனே
iṟaivaṉē
-
Accusative இறைவனை
iṟaivaṉai
-
Dative இறைவனுக்கு
iṟaivaṉukku
-
Benefactive இறைவனுக்காக
iṟaivaṉukkāka
-
Genitive 1 இறைவனுடைய
iṟaivaṉuṭaiya
-
Genitive 2 இறைவனின்
iṟaivaṉiṉ
-
Locative 1 இறைவனில்
iṟaivaṉil
-
Locative 2 இறைவனிடம்
iṟaivaṉiṭam
-
Sociative 1 இறைவனோடு
iṟaivaṉōṭu
-
Sociative 2 இறைவனுடன்
iṟaivaṉuṭaṉ
-
Instrumental இறைவனால்
iṟaivaṉāl
-
Ablative இறைவனிலிருந்து
iṟaivaṉiliruntu
-

Coordinate terms

edit

References

edit
  • University of Madras (1924–1936) “இறைவன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press