แหวน

Thai

Etymology

From Proto-Southwestern Tai *ʰwɛːnᴬ¹ (“ring; bangle”). Cognate with Northern Thai ᩉ᩠ᩅᩯᨶ, Lao ແຫວນ (wǣn), Lü ᦶᦛᧃ (v̇aen), Tai Dam ꪵꪪꪙ, Shan ဝႅၼ် (wěn), Tai Nüa ᥝᥦᥢᥴ (wáen), Ahom 𑜈𑜢𑜐𑜫 (biñ). Compare Middle Chinese 環 (MC hwaen).

Pronunciation

Orthographic		แหวน æ h w n
Phonemic		แหฺวน æ h ̥ w n
Romanization	Paiboon	wɛ̌ɛn
	Royal Institute	waen
(standard) IPA(key)		/wɛːn˩˩˦/(R)

Noun

แหวน • (wɛ̌ɛn) (classifier วง)

1. ring (ornament).

Derived terms

• วงแหวน (wong-wɛ̌ɛn, “ring (shape)”)