ἄκλιτος

Ancient Greek

Etymology

From ᾰ̓- (a-, “un-”) +‎ κλῑ́νω (klī́nō, “to decline”) +‎ -τος (-tos, verbal adjective suffix). Diachronically from Proto-Indo-European *n̥-ḱlitós, formed from the root *ḱley- (“to incline, slope”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /á.kli.tos/ → /ˈa.kli.tos/ → /ˈa.kli.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /á.kli.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈa.kli.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈa.kli.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈa.kli.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈa.kli.tos/

Adjective

ᾰ̓́κλῐτος • (áklitos) m or f (neuter ᾰ̓́κλῐτον); second declension (Koine)

1. unwavering, stable
   1. (grammar) indeclinable
      • 170 BCE – 90 BCE, Dionysius Thrax, Art of Grammar 19:

        ἐπίρρημά ἐστι μέρος λόγου ἄκλιτον

        epírrhēmá esti méros lógou ákliton

        An adverb is an indeclinable part of speech.

   2. (geometry) perpendicular

Declension

Second declension of ᾰ̓́κλῐτος; ᾰ̓́κλῐτον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓́κλῐτος áklitos	ᾰ̓́κλῐτον ákliton		ᾰ̓κλῐ́τω aklítō	ᾰ̓κλῐ́τω aklítō		ᾰ̓́κλῐτοι áklitoi	ᾰ̓́κλῐτᾰ áklita
Genitive		ᾰ̓κλῐ́του aklítou	ᾰ̓κλῐ́του aklítou		ᾰ̓κλῐ́τοιν aklítoin	ᾰ̓κλῐ́τοιν aklítoin		ᾰ̓κλῐ́των aklítōn	ᾰ̓κλῐ́των aklítōn
Dative		ᾰ̓κλῐ́τῳ aklítōi	ᾰ̓κλῐ́τῳ aklítōi		ᾰ̓κλῐ́τοιν aklítoin	ᾰ̓κλῐ́τοιν aklítoin		ᾰ̓κλῐ́τοις aklítois	ᾰ̓κλῐ́τοις aklítois
Accusative		ᾰ̓́κλῐτον ákliton	ᾰ̓́κλῐτον ákliton		ᾰ̓κλῐ́τω aklítō	ᾰ̓κλῐ́τω aklítō		ᾰ̓κλῐ́τους aklítous	ᾰ̓́κλῐτᾰ áklita
Vocative		ᾰ̓́κλῐτε áklite	ᾰ̓́κλῐτον ákliton		ᾰ̓κλῐ́τω aklítō	ᾰ̓κλῐ́τω aklítō		ᾰ̓́κλῐτοι áklitoi	ᾰ̓́κλῐτᾰ áklita
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓κλῐ́τως aklítōs			ᾰ̓κλῐτώτερος aklitṓteros			ᾰ̓κλῐτώτᾰτος aklitṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: άκλιτος (áklitos)

Further reading

• “ἄκλιτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἄκλιτος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
• ἄκλιτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette