ἐγχέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἐγχείω (enkheíō) — Epic

Etymology

From ἐν (en, “in, into”) +‎ χέω (khéō, “to pour”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eŋ.kʰé.ɔː/ → /eɲˈçe.o/ → /eɲˈçe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.kʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋˈkʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɲˈçe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɲˈçe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɲˈçe.o/

Verb

ἐγχέω • (enkhéō)

1. to pour in; to fill the cup
   1. (of dry things) to pour in, to shoot in
      1. to thrust in
   2. (metaphoric) to infuse, to instill
2. (of cups) to fill by pouring in

Inflection

   Present: ἐγχέω, ἐγχέομαι (Optionally contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγχέω	ἐγχέεις, ἐγχεῖς	ἐγχέει, ἐγχεῖ	ἐγχέετον, ἐγχεῖτον	ἐγχέετον, ἐγχεῖτον	ἐγχέομεν	ἐγχέετε, ἐγχεῖτε	ἐγχέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγχέω	ἐγχέῃς	ἐγχέῃ	ἐγχέητον	ἐγχέητον	ἐγχέωμεν	ἐγχέητε	ἐγχέωσῐ(ν)
	optative	ἐγχέοιμῐ	ἐγχέοις	ἐγχέοι	ἐγχέοιτον	ἐγχεοίτην	ἐγχέοιμεν	ἐγχέοιτε	ἐγχέοιεν
	imperative		ἔγχεε, ἔγχει	ἐγχεέτω, ἐγχείτω	ἐγχέετον, ἐγχεῖτον	ἐγχεέτων, ἐγχείτων		ἐγχέετε, ἐγχεῖτε	ἐγχεόντων
middle/ passive	indicative	ἐγχέομαι	ἐγχέῃ, ἐγχέει, ἐγχεῖ	ἐγχέεται, ἐγχεῖται	ἐγχέεσθον, ἐγχεῖσθον	ἐγχέεσθον, ἐγχεῖσθον	ἐγχεόμεθᾰ	ἐγχέεσθε, ἐγχεῖσθε	ἐγχέονται
	subjunctive	ἐγχέωμαι	ἐγχέῃ	ἐγχέηται	ἐγχέησθον	ἐγχέησθον	ἐγχεώμεθᾰ	ἐγχέησθε	ἐγχέωνται
	optative	ἐγχεοίμην	ἐγχέοιο	ἐγχέοιτο	ἐγχέοισθον	ἐγχεοίσθην	ἐγχεοίμεθᾰ	ἐγχέοισθε	ἐγχέοιντο
	imperative		ἐγχέου	ἐγχεέσθω, ἐγχείσθω	ἐγχέεσθον, ἐγχεῖσθον	ἐγχεέσθων, ἐγχείσθων		ἐγχέεσθε, ἐγχεῖσθε	ἐγχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγχέειν, ἐγχεῖν				ἐγχέεσθαι, ἐγχεῖσθαι
participle	m	ἐγχέων				ἐγχεόμενος
	f	ἐγχέουσᾰ				ἐγχεομένη
	n	ἐγχέον				ἐγχεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνέχεον, ἐνεχεόμην (Optionally contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέχεον	ἐνέχεες, ἐνέχεις	ἐνέχεε(ν), ἐνέχει(ν)	ἐνεχέετον, ἐνεχεῖτον	ἐνεχεέτην, ἐνεχείτην	ἐνεχέομεν	ἐνεχέετε, ἐνεχεῖτε	ἐνέχεον
middle/ passive	indicative	ἐνεχεόμην	ἐνεχέου	ἐνεχέετο, ἐνεχεῖτο	ἐνεχέεσθον, ἐνεχεῖσθον	ἐνεχεέσθην, ἐνεχείσθην	ἐνεχεόμεθᾰ	ἐνεχέεσθε, ἐνεχεῖσθε	ἐνεχέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐγχέω, ἐγχέομαι, χῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγχέω	ἐγχέεις	ἐγχέει	ἐγχέετον	ἐγχέετον	ἐγχέομεν	ἐγχέετε	ἐγχέουσῐ(ν)
	optative	ἐγχέοιμῐ	ἐγχέοις	ἐγχέοι	ἐγχέοιτον	ἐγχεοίτην	ἐγχέοιμεν	ἐγχέοιτε	ἐγχέοιεν
middle	indicative	ἐγχέομαι	ἐγχέῃ, ἐγχέει	ἐγχέεται	ἐγχέεσθον	ἐγχέεσθον	ἐγχεόμεθᾰ	ἐγχέεσθε	ἐγχέονται
	optative	ἐγχεοίμην	ἐγχέοιο	ἐγχέοιτο	ἐγχέοισθον	ἐγχεοίσθην	ἐγχεοίμεθᾰ	ἐγχέοισθε	ἐγχέοιντο
passive	indicative	χῠθήσομαι	χῠθήσῃ	χῠθήσεται	χῠθήσεσθον	χῠθήσεσθον	χῠθησόμεθᾰ	χῠθήσεσθε	χῠθήσονται
	optative	χῠθησοίμην	χῠθήσοιο	χῠθήσοιτο	χῠθήσοισθον	χῠθησοίσθην	χῠθησοίμεθᾰ	χῠθήσοισθε	χῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐγχέειν			ἐγχέεσθαι		χῠθήσεσθαι
participle	m	ἐγχέων			ἐγχεόμενος		χῠθησόμενος
	f	ἐγχέουσᾰ			ἐγχεομένη		χῠθησομένη
	n	ἐγχέον			ἐγχεόμενον		χῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐγχῠ́σω, ἐγχῠ́σομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγχῠ́σω	ἐγχῠ́σεις	ἐγχῠ́σει	ἐγχῠ́σετον	ἐγχῠ́σετον	ἐγχῠ́σομεν	ἐγχῠ́σετε	ἐγχῠ́σουσῐ(ν)
	optative	ἐγχῠ́σοιμῐ	ἐγχῠ́σοις	ἐγχῠ́σοι	ἐγχῠ́σοιτον	ἐγχῠσοίτην	ἐγχῠ́σοιμεν	ἐγχῠ́σοιτε	ἐγχῠ́σοιεν
middle	indicative	ἐγχῠ́σομαι	ἐγχῠ́σῃ, ἐγχῠ́σει	ἐγχῠ́σεται	ἐγχῠ́σεσθον	ἐγχῠ́σεσθον	ἐγχῠσόμεθᾰ	ἐγχῠ́σεσθε	ἐγχῠ́σονται
	optative	ἐγχῠσοίμην	ἐγχῠ́σοιο	ἐγχῠ́σοιτο	ἐγχῠ́σοισθον	ἐγχῠσοίσθην	ἐγχῠσοίμεθᾰ	ἐγχῠ́σοισθε	ἐγχῠ́σοιντο
		active			middle
infinitive		ἐγχῠ́σειν			ἐγχῠ́σεσθαι
participle	m	ἐγχῠ́σων			ἐγχῠσόμενος
	f	ἐγχῠ́σουσᾰ			ἐγχῠσομένη
	n	ἐγχῠ́σον			ἐγχῠσόμενον

   Aorist: ἐνέχεᾰ, ἐνεχεᾰ́μην, ἐνεχῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέχεᾰ	ἐνέχεᾰς	ἐνέχεε(ν)	ἐνεχέᾰτον	ἐνεχεᾰ́την	ἐνεχέᾰμεν	ἐνεχέᾰτε	ἐνέχεᾰν
	subjunctive	ἐγχέω	ἐγχέῃς	ἐγχέῃ	ἐγχέητον	ἐγχέητον	ἐγχέωμεν	ἐγχέητε	ἐγχέωσῐ(ν)
	optative	ἐγχέαιμῐ	ἐγχέειᾰς, ἐγχέαις	ἐγχέειε(ν), ἐγχέαι	ἐγχέαιτον	ἐγχεαίτην	ἐγχέαιμεν	ἐγχέαιτε	ἐγχέειᾰν, ἐγχέαιεν
	imperative		ἔγχεον	ἐγχεᾰ́τω	ἐγχέᾰτον	ἐγχεᾰ́των		ἐγχέᾰτε	ἐγχεᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεχεᾰ́μην	ἐνεχέω	ἐνεχέᾰτο	ἐνεχέᾰσθον	ἐνεχεᾰ́σθην	ἐνεχεᾰ́μεθᾰ	ἐνεχέᾰσθε	ἐνεχέᾰντο
	subjunctive	ἐγχέωμαι	ἐγχέῃ	ἐγχέηται	ἐγχέησθον	ἐγχέησθον	ἐγχεώμεθᾰ	ἐγχέησθε	ἐγχέωνται
	optative	ἐγχεαίμην	ἐγχέαιο	ἐγχέαιτο	ἐγχέαισθον	ἐγχεαίσθην	ἐγχεαίμεθᾰ	ἐγχέαισθε	ἐγχέαιντο
	imperative		ἔγχεαι	ἐγχεᾰ́σθω	ἐγχέᾰσθον	ἐγχεᾰ́σθων		ἐγχέᾰσθε	ἐγχεᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεχῠ́θην	ἐνεχῠ́θης	ἐνεχῠ́θη	ἐνεχῠ́θητον	ἐνεχῠθήτην	ἐνεχῠ́θημεν	ἐνεχῠ́θητε	ἐνεχῠ́θησᾰν
	subjunctive	ἐγχῠθῶ	ἐγχῠθῇς	ἐγχῠθῇ	ἐγχῠθῆτον	ἐγχῠθῆτον	ἐγχῠθῶμεν	ἐγχῠθῆτε	ἐγχῠθῶσῐ(ν)
	optative	ἐγχῠθείην	ἐγχῠθείης	ἐγχῠθείη	ἐγχῠθεῖτον, ἐγχῠθείητον	ἐγχῠθείτην, ἐγχῠθειήτην	ἐγχῠθεῖμεν, ἐγχῠθείημεν	ἐγχῠθεῖτε, ἐγχῠθείητε	ἐγχῠθεῖεν, ἐγχῠθείησᾰν
	imperative		ἐγχῠ́θητῐ	ἐγχῠθήτω	ἐγχῠ́θητον	ἐγχῠθήτων		ἐγχῠ́θητε	ἐγχῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐγχέαι			ἐγχέᾰσθαι		ἐγχῠθῆναι
participle	m	ἐγχέᾱς			ἐγχεᾰ́μενος		ἐγχῠθείς
	f	ἐγχέᾱσᾰ			ἐγχεᾰμένη		ἐγχῠθεῖσᾰ
	n	ἐγχέᾰν			ἐγχεᾰ́μενον		ἐγχῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνέχευᾰ, ἐνεχευᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέχευᾰ	ἐνέχευᾰς	ἐνέχευε(ν)	ἐνεχεύᾰτον	ἐνεχευᾰ́την	ἐνεχεύᾰμεν	ἐνεχεύᾰτε	ἐνέχευᾰν
	subjunctive	ἐγχεύω, ἐγχεύωμῐ	ἐγχεύῃς, ἐγχεύῃσθᾰ	ἐγχεύῃ, ἐγχεύῃσῐ	ἐγχεύητον	ἐγχεύητον	ἐγχεύωμεν	ἐγχεύητε	ἐγχεύωσῐ(ν)
	optative	ἐγχεύαιμῐ	ἐγχεύαις, ἐγχεύαισθᾰ, ἐγχεύειᾰς	ἐγχεύειε(ν), ἐγχεύαι	ἐγχευεῖτον	ἐγχευείτην	ἐγχευεῖμεν	ἐγχευεῖτε	ἐγχευεῖεν
	imperative		ἔγχευον	ἐγχευᾰ́τω	ἐγχεύᾰτον	ἐγχευᾰ́των		ἐγχεύᾰτε	ἐγχευᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεχευᾰ́μην	ἐνεχεύᾰο	ἐνεχεύᾰτο	ἐνεχεύᾰσθον	ἐνεχευᾰ́σθην	ἐνεχευᾰ́με(σ)θᾰ	ἐνεχεύᾰσθε	ἐνεχεύᾰντο
	subjunctive	ἐγχεύωμαι	ἐγχεύηαι	ἐγχεύηται	ἐγχεύησθον	ἐγχεύησθον	ἐγχευώμε(σ)θᾰ	ἐγχεύησθε	ἐγχεύωνται
	optative	ἐγχευαίμην	ἐγχεύαιο	ἐγχεύαιτο	ἐγχεύαισθον	ἐγχευαίσθην	ἐγχευαίμε(σ)θᾰ	ἐγχεύαισθε	ἐγχευαίᾰτο
	imperative		ἔγχευαι	ἐγχευᾰ́σθω	ἐγχεύᾰσθον	ἐγχευᾰ́σθων		ἐγχεύᾰσθε	ἐγχευᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐγχεῦαι/ἐγχευᾰ́μεν/ἐγχευᾰμέναι			ἐγχεύᾰσθαι
participle	m	ἐγχεύᾱς			ἐγχευᾰ́μενος
	f	ἐγχεύᾱσᾰ			ἐγχευᾰμένη
	n	ἐγχεῦᾰν			ἐγχευᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐγκέχῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐγκέχῠμαι	ἐγκέχῠσαι	ἐγκέχῠται	ἐγκέχῠσθον	ἐγκέχῠσθον	ἐγκεχῠ́μεθᾰ	ἐγκέχῠσθε	ἐγκέχῠνται
	subjunctive	ἐγκεχῠμένος ὦ	ἐγκεχῠμένος ᾖς	ἐγκεχῠμένος ᾖ	ἐγκεχῠμένω ἦτον	ἐγκεχῠμένω ἦτον	ἐγκεχῠμένοι ὦμεν	ἐγκεχῠμένοι ἦτε	ἐγκεχῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγκεχῠμένος εἴην	ἐγκεχῠμένος εἴης	ἐγκεχῠμένος εἴη	ἐγκεχῠμένω εἴητον/εἶτον	ἐγκεχῠμένω εἰήτην/εἴτην	ἐγκεχῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐγκεχῠμένοι εἴητε/εἶτε	ἐγκεχῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐγκέχῠσο	ἐγκεχῠ́σθω	ἐγκέχῠσθον	ἐγκεχῠ́σθων		ἐγκέχῠσθε	ἐγκεχῠ́σθων
						middle/passive
infinitive						ἐγκεχῠ́σθαι
participle	m					ἐγκεχῠμένος
	f					ἐγκεχῠμένη
	n					ἐγκεχῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἔγχῠμᾰ (énkhuma)

Descendants

• → Greek: εγχέω (enchéo)

Further reading

• “ἐγχέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press