aanstotelijk

Dutch

Etymology

From aanstoten +‎ -e- +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /aːnˈstoː.tə.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧sto‧te‧lijk

Adjective

aanstotelijk (comparative aanstotelijker, superlative aanstotelijkst)

1. offensive

   Synonym: aanstootgevend

Inflection

Declension of aanstotelijk
uninflected	aanstotelijk
inflected	aanstotelijke
comparative	aanstotelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		aanstotelijk	aanstotelijker	het aanstotelijkst het aanstotelijkste
indefinite	m./f. sing.	aanstotelijke	aanstotelijkere	aanstotelijkste
	n. sing.	aanstotelijk	aanstotelijker	aanstotelijkste
	plural	aanstotelijke	aanstotelijkere	aanstotelijkste
definite		aanstotelijke	aanstotelijkere	aanstotelijkste
partitive		aanstotelijks	aanstotelijkers	—