aanzwellen

Dutch

Etymology

From aan +‎ zwellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnzʋɛlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧zwel‧len

Verb

aanzwellen

1. (intransitive) to swell
2. (intransitive) to swell up, surge

Conjugation

Conjugation of aanzwellen (strong class 3b, separable)
infinitive	aanzwellen
past singular	zwol aan
past participle	aangezwollen
infinitive	aanzwellen
gerund	aanzwellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zwel aan	zwol aan	aanzwel	aanzwol
2nd person sing. (jij)	zwelt aan, zwel aan2	zwol aan	aanzwelt	aanzwol
2nd person sing. (u)	zwelt aan	zwol aan	aanzwelt	aanzwol
2nd person sing. (gij)	zwelt aan	zwolt aan	aanzwelt	aanzwolt
3rd person singular	zwelt aan	zwol aan	aanzwelt	aanzwol
plural	zwellen aan	zwollen aan	aanzwellen	aanzwollen
subjunctive sing.1	zwelle aan	zwolle aan	aanzwelle	aanzwolle
subjunctive plur.1	zwellen aan	zwollen aan	aanzwellen	aanzwollen
imperative sing.	zwel aan
imperative plur.1	zwelt aan
participles	aanzwellend	aangezwollen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanzwelling

Anagrams

• zwellen aan