ambulatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of ambulō (“walk; travel”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /am.buˈlaː.tus/, [ämbʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /am.buˈla.tus/, [ämbuˈläːt̪us]
Participle edit
ambulātus (feminine ambulāta, neuter ambulātum); first/second-declension participle
- navigated, passed over, travelled, traversed, having been navigated
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ambulātus | ambulāta | ambulātum | ambulātī | ambulātae | ambulāta | |
Genitive | ambulātī | ambulātae | ambulātī | ambulātōrum | ambulātārum | ambulātōrum | |
Dative | ambulātō | ambulātō | ambulātīs | ||||
Accusative | ambulātum | ambulātam | ambulātum | ambulātōs | ambulātās | ambulāta | |
Ablative | ambulātō | ambulātā | ambulātō | ambulātīs | |||
Vocative | ambulāte | ambulāta | ambulātum | ambulātī | ambulātae | ambulāta |
Noun edit
ambulātus m (genitive ambulātūs); fourth declension
Declension edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ambulātus | ambulātūs |
Genitive | ambulātūs | ambulātuum |
Dative | ambulātuī | ambulātibus |
Accusative | ambulātum | ambulātūs |
Ablative | ambulātū | ambulātibus |
Vocative | ambulātus | ambulātūs |
Related terms edit
References edit
- “ambulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ambulatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- ambulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette