ansiare
See also: ansiaré
Italian edit
Etymology edit
Learned borrowing from Late Latin anxiāre (“to make uneasy or anxious”), derived from Classical Latin anxius (“anxious”). Doublet of ansare.
Pronunciation edit
Verb edit
ansiàre (first-person singular present ànsio, first-person singular past historic ansiài, past participle ansiàto, auxiliary avére) (archaic, literary)
- (intransitive) to be anxious
Conjugation edit
Conjugation of ansiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ansiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | ansiàndo | |||
present participle | ansiànte | past participle | ansiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ànsio | ànsi | ànsia | ansiàmo | ansiàte | ànsiano |
imperfect | ansiàvo | ansiàvi | ansiàva | ansiavàmo | ansiavàte | ansiàvano |
past historic | ansiài | ansiàsti | ansiò | ansiàmmo | ansiàste | ansiàrono |
future | ansierò | ansierài | ansierà | ansierémo | ansieréte | ansierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ansierèi | ansierésti | ansierèbbe, ansierébbe | ansierémmo | ansieréste | ansierèbbero, ansierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ànsi | ànsi | ànsi | ansiàmo | ansiàte | ànsino |
imperfect | ansiàssi | ansiàssi | ansiàsse | ansiàssimo | ansiàste | ansiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ànsia | ànsi | ansiàmo | ansiàte | ànsino | ||
negative imperative | non ansiàre | non ànsi | non ansiàmo | non ansiàte | non ànsino |
Related terms edit
Further reading edit
- ansiare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams edit
Spanish edit
Verb edit
ansiare