Latin edit

Alternative forms edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

Perfect participle of assentior

Participle edit

assēnsus (feminine assēnsa, neuter assēnsum); first/second-declension participle

  1. agreed with
  2. assented to
  3. approved
Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative assēnsus assēnsa assēnsum assēnsī assēnsae assēnsa
Genitive assēnsī assēnsae assēnsī assēnsōrum assēnsārum assēnsōrum
Dative assēnsō assēnsō assēnsīs
Accusative assēnsum assēnsam assēnsum assēnsōs assēnsās assēnsa
Ablative assēnsō assēnsā assēnsō assēnsīs
Vocative assēnse assēnsa assēnsum assēnsī assēnsae assēnsa
Descendants edit
  • Galician: asenso
  • Italian: assenso
  • Portuguese: assenso
  • Spanish: asenso

Etymology 2 edit

assentior +‎ -tus (forming action nouns)

Noun edit

assēnsus m (genitive assēnsūs); fourth declension

  1. agreement, assent, approval
  2. (poetic) echo
Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative assēnsus assēnsūs
Genitive assēnsūs assēnsuum
Dative assēnsuī assēnsibus
Accusative assēnsum assēnsūs
Ablative assēnsū assēnsibus
Vocative assēnsus assēnsūs

References edit

  • assensus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • assensus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.