błyszcz

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbwɘʂt͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘʂt͡ʂ
• Syllabification: błyszcz
• Homophone: Błyszcz

Etymology 1

Deverbal from błyszczeć. First attested in 1861.

Noun

błyszcz m inan (diminutive błyszczyk)

1. (fishing) lure

   Synonyms: błysk, błystka

Declension

Declension of błyszcz

	singular	plural
nominative	błyszcz	błyszcze
genitive	błyszcza	błyszczy
dative	błyszczowi	błyszczom
accusative	błyszcz	błyszcze
instrumental	błyszczem	błyszczami
locative	błyszczu	błyszczach
vocative	błyszczu	błyszcze

Noun

błyszcz m inan

1. (mineralogy) glance (any of various sulphides, mostly dark-coloured, which have a brilliant metallic luster)

   błyszcz miedzi ― copper glance/chalcocite

   błyszcz ołowiu ― galena

   błyszcz srebra ― argentite

Declension

Declension of błyszcz

	singular
nominative	błyszcz
genitive	błyszczu
dative	błyszczowi
accusative	błyszcz
instrumental	błyszczem
locative	błyszczu
vocative	błyszczu

Derived terms

adjective

 

adverb

 

nouns

• błyszczek
• błyszczka
• błyszczyk

 

Related terms

adjectives

• błyskawicowy
• błyskawiczny
• błyskotliwy
• błyskotny
• błyskowy
• błyszczący

 

adverbs

• błyskawicowo
• błyskawicznie
• błyskotliwie
• błyskotnie
• błyszcząco

 

nouns

• błysk
• błyskaniec
• błyskawica
• błyskawiczność
• błyskota
• błyskotka
• błyskotliwość
• błyskotność
• błystka

 

verbs

• błyskać impf, błysnąć pf
• błyskotać impf
• błyszczeć impf, zabłyszczeć pf

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

błyszcz

1. second-person singular imperative of błyszczeć

Further reading

• błyszcz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• błyszcz in Polish dictionaries at PWN