Dutch edit

Etymology edit

Compound of bank (bank) +‎ breuk (break, fracture, cleft).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈbɑŋk.brøːk/
  • (file)
  • Hyphenation: bank‧breuk

Noun edit

bankbreuk f (plural bankbreuken, diminutive bankbreukje n)

  1. (archaic, law) criminal bankruptcy
  2. (obsolete) bankruptcy
    Synonyms: bankroet, failliet, faillissement

Derived terms edit

Related terms edit