beschaamd
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch beschaemt. Past participle of beschamen.
Pronunciation edit
Adjective edit
beschaamd (comparative beschaamder, superlative beschaamdst)
Inflection edit
| Inflection of beschaamd | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | beschaamd | |||
| inflected | beschaamde | |||
| comparative | beschaamder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | beschaamd | beschaamder | het beschaamdst het beschaamdste | |
| indefinite | m./f. sing. | beschaamde | beschaamdere | beschaamdste |
| n. sing. | beschaamd | beschaamder | beschaamdste | |
| plural | beschaamde | beschaamdere | beschaamdste | |
| definite | beschaamde | beschaamdere | beschaamdste | |
| partitive | beschaamds | beschaamders | — | |
Derived terms edit
Descendants edit
- Negerhollands: beskaamt