bewettigen
Dutch
editEtymology
editPronunciation
editVerb
editbewettigen
- (dated, chiefly Belgium) to authorise, to legitimise
Conjugation
edit| Conjugation of bewettigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bewettigen | |||
| past singular | bewettigde | |||
| past participle | bewettigd | |||
| infinitive | bewettigen | |||
| gerund | bewettigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bewettig | bewettigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bewettigt, bewettig2 | bewettigde | ||
| 2nd person sing. (u) | bewettigt | bewettigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bewettigt | bewettigde | ||
| 3rd person singular | bewettigt | bewettigde | ||
| plural | bewettigen | bewettigden | ||
| subjunctive sing.1 | bewettige | bewettigde | ||
| subjunctive plur.1 | bewettigen | bewettigden | ||
| imperative sing. | bewettig | |||
| imperative plur.1 | bewettigt | |||
| participles | bewettigend | bewettigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||