bezosobnik
Polish edit
| Examples |
|---|
|
Etymology edit
From bez- + osoba + -nik. First attested in 1980.[1][2]
Pronunciation edit
Noun edit
bezosobnik m inan
- (Polish grammar) past impersonal (the form of a Polish verb ending with either -no or -to)
- Synonym: bezosobowa forma czasownika
Declension edit
Declension of bezosobnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bezosobnik | bezosobniki |
| genitive | bezosobnika | bezosobników |
| dative | bezosobnikowi | bezosobnikom |
| accusative | bezosobnik | bezosobniki |
| instrumental | bezosobnikiem | bezosobnikami |
| locative | bezosobniku | bezosobnikach |
| vocative | bezosobniku | bezosobniki |
Related terms edit
adjective
adverb
nouns
References edit
- ^ Polskie Towarzystwo Językoznawcze (1980) Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego[1], volumes 37-39, Gebethner i Wolff, page 143: “Forma typu -ł- alternuje co najwyżej z bezosobnikiem lub bezokolicznikiem.”
- ^ bezosobnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- bezosobnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bezosobnik in Polish dictionaries at PWN