blanda

See also: Blanda and blända

Contents

Icelandic

Etymology

From Old Norse blanda, from Proto-Germanic *blandaną, from Proto-Indo-European *bʰlendʰ-. The noun is derived from the verb.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplanta/
• Rhymes: -anta

Verb

blanda (weak verb, third-person singular past indicative blandaði, supine blandað)

1. (transitive, with dative) to mix

Conjugation

blanda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að blanda
supine (sagnbót)		blandað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		blandandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég blanda	við blöndum	present (nútíð)	ég blandi	við blöndum
	þú blandar	þið blandið		þú blandir	þið blandið
	hann, hún, það blandar	þeir, þær, þau blanda		hann, hún, það blandi	þeir, þær, þau blandi
past (þátíð)	ég blandaði	við blönduðum	past (þátíð)	ég blandaði	við blönduðum
	þú blandaðir	þið blönduðuð		þú blandaðir	þið blönduðuð
	hann, hún, það blandaði	þeir, þær, þau blönduðu		hann, hún, það blandaði	þeir, þær, þau blönduðu
imperative (boðháttur)	blanda (þú)	blandið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	blandaðu	blandiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

blandast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að blandast
supine (sagnbót)		blandast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		blandandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég blandast	við blöndumst	present (nútíð)	ég blandist	við blöndumst
	þú blandast	þið blandist		þú blandist	þið blandist
	hann, hún, það blandast	þeir, þær, þau blandast		hann, hún, það blandist	þeir, þær, þau blandist
past (þátíð)	ég blandaðist	við blönduðumst	past (þátíð)	ég blandaðist	við blönduðumst
	þú blandaðist	þið blönduðust		þú blandaðist	þið blönduðust
	hann, hún, það blandaðist	þeir, þær, þau blönduðust		hann, hún, það blandaðist	þeir, þær, þau blönduðust
imperative (boðháttur)	blandast (þú)	blandist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	blandastu	blandisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

blandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	blandaður	blönduð	blandað		blandaðir	blandaðar	blönduð
accusative (þolfall)	blandaðan	blandaða	blandað		blandaða	blandaðar	blönduð
dative (þágufall)	blönduðum	blandaðri	blönduðu		blönduðum	blönduðum	blönduðum
genitive (eignarfall)	blandaðs	blandaðrar	blandaðs		blandaðra	blandaðra	blandaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	blandaði	blandaða	blandaða		blönduðu	blönduðu	blönduðu
accusative (þolfall)	blandaða	blönduðu	blandaða		blönduðu	blönduðu	blönduðu
dative (þágufall)	blandaða	blönduðu	blandaða		blönduðu	blönduðu	blönduðu
genitive (eignarfall)	blandaða	blönduðu	blandaða		blönduðu	blönduðu	blönduðu

Noun

blanda f (genitive singular blöndu, nominative plural blöndur)

1. to mix, to mixture, to blend

Declension

declension of blanda

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	blanda	blandan	blöndur	blöndurnar
accusative	blöndu	blönduna	blöndur	blöndurnar
dative	blöndu	blöndunni	blöndum	blöndunum
genitive	blöndu	blöndunnar	blanda/blandna	blandanna/blandnanna

Derived terms

• málmblanda

---

Italian

Adjective

blanda f sg

1. Feminine singular of adjective blando.

---

Ladino

Adjective

blanda f (Latin spelling)

1. soft, tender

---

Latin

Adjective

blanda

1. nominative feminine singular of blandus
2. nominative neuter plural of blandus
3. accusative neuter plural of blandus
4. vocative feminine singular of blandus
5. nominative neuter plural of blandus

blandā

1. ablative feminine singular of blandus

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• blandet

Verb

blanda

1. simple past of blande
2. past participle of blande

---

Norwegian Nynorsk

Verb

blanda (present tense blandar, past tense blanda, past participle blanda, passive infinitive blandast, present participle blandande, imperative bland/blanda)

1. Alternative form of blande

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *blandaną, from Proto-Indo-European *bʰlendʰ-.

Verb

blanda (singular past indicative blett, plural past indicative blendu, past participle blandinn)

1. to blend, mix

Conjugation

Conjugation of blanda — active (strong class 7)

infinitive	blanda
present participle	blandandi
past participle	blandinn
indicative	present	past
1st-person singular	blend	blett
2nd-person singular	blendr	blezt
3rd-person singular	blendr	blett
1st-person plural	blǫndum	blendum
2nd-person plural	blandið	blenduð
3rd-person plural	blanda	blendu
subjunctive	present	past
1st-person singular	blanda	blenda
2nd-person singular	blandir	blendir
3rd-person singular	blandi	blendi
1st-person plural	blandim	blendim
2nd-person plural	blandið	blendið
3rd-person plural	blandi	blendi
imperative	present
2nd-person singular	blatt
1st-person plural	blǫndum
2nd-person plural	blandið

Conjugation of blanda — mediopassive (strong class 7)

infinitive	blandask
present participle	blandandisk
past participle	blandizk
indicative	present	past
1st-person singular	blǫndumk	blendumk
2nd-person singular	blenzk	blezk
3rd-person singular	blenzk	blezk
1st-person plural	blǫndumsk	blendumsk
2nd-person plural	blandizk	blenduzk
3rd-person plural	blandask	blendusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	blǫndumk	blendumk
2nd-person singular	blandisk	blendisk
3rd-person singular	blandisk	blendisk
1st-person plural	blandimsk	blendimsk
2nd-person plural	blandizk	blendizk
3rd-person plural	blandisk	blendisk
imperative	present
2nd-person singular	blazk
1st-person plural	blǫndumsk
2nd-person plural	blandizk

Descendants

• Danish: blande
• Icelandic: blanda
• Norwegian:
  • Norwegian Bokmål: blande
  • Norwegian Nynorsk: blanda, blande
• Swedish: blanda

References

• blanda in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

---

Spanish

Pronunciation

• Rhymes: -anda

Adjective

blanda

1. Feminine singular of adjective blando.

Verb

blanda

1. Formal second-person singular (usted) imperative form of blandir.
2. First-person singular (yo) present subjunctive form of blandir.
3. Formal second-person singular (usted) present subjunctive form of blandir.
4. Third-person singular (él, ella, also used with usted^?) present subjunctive form of blandir.

---

Swedish

Etymology

From Old Norse blanda, from Proto-Germanic *blandaną, from Proto-Indo-European *bʰlendʰ-.

Pronunciation

• audio

  (file)

Verb

blanda (present blandar, preterite blandade, supine blandat, imperative blanda)

1. to mix; to mix together; to shuffle

Conjugation

Conjugation of blanda (weak)

	Active	Passive
Infinitive	blanda	blandas
Present tense	blandar	blandas
Past tense	blandade	blandades
Supine	blandat	blandats
Imperative	blanda	—
Present participle	blandande
Past participle	blandad