cirito
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kiˈriː.toː/, [kɪˈriːt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃiˈri.to/, [t͡ʃiˈriːt̪o]
Verb
editcirītō (present infinitive cirītāre, perfect active cirītāvī, supine cirītātum); first conjugation (Late Latin)
- Alternative form of quirītō
Conjugation
editReferences
edit- Georg Getz, Carl Gustav Löwe, Wilhelm C. Heraeus, Wallace M. Lindsay (1901) Corpus glossariorum Latinorum: Thesaurus glossarum emendatarum. Pars posterior. Accedit index Graeco-Latinus et index Anglosaxonico-Latinus[1], volume VII, Leipzig: B. G. Teubner Verlag, page 174