Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Neuter of coniūnctus (united, connected; connected with, pertaining to).

Pronunciation edit

Participle edit

coniūnctum

  1. inflection of coniūnctus:
    1. accusative masculine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter singular

Noun edit

coniūnctum n (genitive coniūnctī); second declension

  1. (rhetoric) a connection
  2. (grammar) a connected or compound word or proposition; a joint sentence
    Synonym: cōpulātum
  3. (metaphysics) the necessary, inherent qualities of bodies
    Antonym: ēventum
  This entry needs quotations to illustrate usage. If you come across any interesting, durably archived quotes then please add them!

Inflection edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative coniūnctum coniūncta
Genitive coniūnctī coniūnctōrum
Dative coniūnctō coniūnctīs
Accusative coniūnctum coniūncta
Ablative coniūnctō coniūnctīs
Vocative coniūnctum coniūncta

References edit

  • conjungo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • coniunctum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • coniunctum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
    • to be very old friends: vetustate amicitiae coniunctum esse
    • to be closely connected with a thing: cohaerere, coniunctum esse cum aliqua re
    • to be very intimately related: arte (artissime) coniunctum esse
    • to be united by having a common language: eiusdem linguae societate coniunctum esse cum aliquo (De Or. 3. 59. 223)
    • to be on friendly terms with a person: usu, familiaritate, consuetudine coniunctum esse cum aliquo