Latin edit

Etymology edit

From con- +‎ scindō.

Pronunciation edit

Verb edit

cōnscindō (present infinitive cōnscindere, perfect active cōnscidī, supine cōnscissum); third conjugation

  1. to tear or rend to pieces

Conjugation edit

   Conjugation of cōnscindō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cōnscindō cōnscindis cōnscindit cōnscindimus cōnscinditis cōnscindunt
imperfect cōnscindēbam cōnscindēbās cōnscindēbat cōnscindēbāmus cōnscindēbātis cōnscindēbant
future cōnscindam cōnscindēs cōnscindet cōnscindēmus cōnscindētis cōnscindent
perfect cōnscidī cōnscidistī cōnscidit cōnscidimus cōnscidistis cōnscidērunt,
cōnscidēre
pluperfect cōnscideram cōnsciderās cōnsciderat cōnsciderāmus cōnsciderātis cōnsciderant
future perfect cōnsciderō cōnscideris cōnsciderit cōnsciderimus cōnscideritis cōnsciderint
passive present cōnscindor cōnscinderis,
cōnscindere
cōnscinditur cōnscindimur cōnscindiminī cōnscinduntur
imperfect cōnscindēbar cōnscindēbāris,
cōnscindēbāre
cōnscindēbātur cōnscindēbāmur cōnscindēbāminī cōnscindēbantur
future cōnscindar cōnscindēris,
cōnscindēre
cōnscindētur cōnscindēmur cōnscindēminī cōnscindentur
perfect cōnscissus + present active indicative of sum
pluperfect cōnscissus + imperfect active indicative of sum
future perfect cōnscissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cōnscindam cōnscindās cōnscindat cōnscindāmus cōnscindātis cōnscindant
imperfect cōnscinderem cōnscinderēs cōnscinderet cōnscinderēmus cōnscinderētis cōnscinderent
perfect cōnsciderim cōnsciderīs cōnsciderit cōnsciderīmus cōnsciderītis cōnsciderint
pluperfect cōnscidissem cōnscidissēs cōnscidisset cōnscidissēmus cōnscidissētis cōnscidissent
passive present cōnscindar cōnscindāris,
cōnscindāre
cōnscindātur cōnscindāmur cōnscindāminī cōnscindantur
imperfect cōnscinderer cōnscinderēris,
cōnscinderēre
cōnscinderētur cōnscinderēmur cōnscinderēminī cōnscinderentur
perfect cōnscissus + present active subjunctive of sum
pluperfect cōnscissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cōnscinde cōnscindite
future cōnscinditō cōnscinditō cōnscinditōte cōnscinduntō
passive present cōnscindere cōnscindiminī
future cōnscinditor cōnscinditor cōnscinduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cōnscindere cōnscidisse cōnscissūrum esse cōnscindī cōnscissum esse cōnscissum īrī
participles cōnscindēns cōnscissūrus cōnscissus cōnscindendus,
cōnscindundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cōnscindendī cōnscindendō cōnscindendum cōnscindendō cōnscissum cōnscissū

References edit

  • conscindo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conscindo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • conscindo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.