contritio
Latin edit
Etymology edit
From conterō (“grind”) + -tio (abstract noun forming suffix).
Noun edit
contrītiō f (genitive contrītiōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | contrītiō | contrītiōnēs |
Genitive | contrītiōnis | contrītiōnum |
Dative | contrītiōnī | contrītiōnibus |
Accusative | contrītiōnem | contrītiōnēs |
Ablative | contrītiōne | contrītiōnibus |
Vocative | contrītiō | contrītiōnēs |
Descendants edit
- Catalan: contrició
- French: contrition
- English: contrition
- → Romanian: contrițiune
- Galician: contrición
- Italian: contrizione
- Occitan: contricion
- Portuguese: contrição
- Spanish: contrición
References edit
- “contritio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contritio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- contritio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette