definitief

Dutch

Etymology

From Middle Dutch definitijf, from Middle French definitif, from Old French definitif, from Latin dēfīnītīvus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdeː.fi.niˈtif/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: de‧fi‧ni‧tief
• Rhymes: -if

Adjective

definitief (comparative definitiever, superlative definitiefst)

1. definitive, conclusive
2. final

Inflection

Declension of definitief
uninflected	definitief
inflected	definitieve
comparative	definitiever
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		definitief	definitiever	het definitiefst het definitiefste
indefinite	m./f. sing.	definitieve	definitievere	definitiefste
	n. sing.	definitief	definitiever	definitiefste
	plural	definitieve	definitievere	definitiefste
definite		definitieve	definitievere	definitiefste
partitive		definitiefs	definitievers	—

Descendants

• → Indonesian: définitif