English edit

Noun edit

diplomata

  1. plural of diploma

Esperanto edit

Pronunciation edit

  • (file)
  • IPA(key): [diploˈmata]
  • Rhymes: -ata
  • Hyphenation: di‧plo‧ma‧ta

Adjective edit

diplomata (accusative singular diplomatan, plural diplomataj, accusative plural diplomatajn)

  1. diplomatic

Hungarian edit

Etymology edit

Borrowed from German Diplomat, from French diplomate.[1]

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈdiplomɒtɒ]
  • Hyphenation: dip‧lo‧ma‧ta
  • Rhymes: -tɒ

Noun edit

diplomata (plural diplomaták)

  1. diplomat (a person, such as an ambassador, who is accredited to represent a government officially in its relations with other governments or international organizations)
  2. (figurative) diplomat (someone who uses skill and tact in dealing with other people)

Declension edit

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative diplomata diplomaták
accusative diplomatát diplomatákat
dative diplomatának diplomatáknak
instrumental diplomatával diplomatákkal
causal-final diplomatáért diplomatákért
translative diplomatává diplomatákká
terminative diplomatáig diplomatákig
essive-formal diplomataként diplomatákként
essive-modal
inessive diplomatában diplomatákban
superessive diplomatán diplomatákon
adessive diplomatánál diplomatáknál
illative diplomatába diplomatákba
sublative diplomatára diplomatákra
allative diplomatához diplomatákhoz
elative diplomatából diplomatákból
delative diplomatáról diplomatákról
ablative diplomatától diplomatáktól
non-attributive
possessive - singular
diplomatáé diplomatáké
non-attributive
possessive - plural
diplomatáéi diplomatákéi
Possessive forms of diplomata
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. diplomatám diplomatáim
2nd person sing. diplomatád diplomatáid
3rd person sing. diplomatája diplomatái
1st person plural diplomatánk diplomatáink
2nd person plural diplomatátok diplomatáitok
3rd person plural diplomatájuk diplomatáik

Derived terms edit

Compound words

References edit

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading edit

  • diplomata in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • diplomata in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)

Italian edit

Adjective edit

diplomata

  1. feminine singular of diplomato

Noun edit

diplomata f (plural diplomate)

  1. female equivalent of diplomato

Participle edit

diplomata f sg

  1. feminine singular of diplomato

Latin edit

Pronunciation edit

Noun edit

dīplōmata n

  1. nominative/accusative/vocative plural of dīplōma

Portuguese edit

Etymology edit

Borrowed from French diplomate, a back-formation from diplomatique (diplomatic), ultimately from Ancient Greek δίπλωμα (díplōma, double-folded document).

Pronunciation edit

 

  • Hyphenation: di‧plo‧ma‧ta

Noun edit

diplomata m or f by sense (plural diplomatas)

  1. diplomat

Tagalog edit

Etymology edit

Borrowed from Spanish diplómata.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /dipˈlomata/, [dɪpˈlo.mɐ.tɐ]
  • Hyphenation: dip‧lo‧ma‧ta

Noun edit

diplómatá (Baybayin spelling ᜇᜒᜉ᜔ᜎᜓᜋᜆ)

  1. diplomat
    Synonyms: diplomatiko, palatalastas

Related terms edit