Polish

edit

Etymology

edit

From do- +‎ czepić.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /dɔˈt͡ʂɛ.pit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: do‧cze‧pić

Verb

edit

doczepić pf (imperfective doczepiać)

  1. (transitive) to hitch, to attach

Conjugation

edit
Conjugation of doczepić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doczepić
future tense 1st doczepię doczepimy
2nd doczepisz doczepicie
3rd doczepi doczepią
impersonal doczepi się
past tense 1st doczepiłem,
-(e)m doczepił
doczepiłam,
-(e)m doczepiła
doczepiłom,
-(e)m doczepiło
doczepiliśmy,
-(e)śmy doczepili
doczepiłyśmy,
-(e)śmy doczepiły
2nd doczepiłeś,
-(e)ś doczepił
doczepiłaś,
-(e)ś doczepiła
doczepiłoś,
-(e)ś doczepiło
doczepiliście,
-(e)ście doczepili
doczepiłyście,
-(e)ście doczepiły
3rd doczepił doczepiła doczepiło doczepili doczepiły
impersonal doczepiono
conditional 1st doczepiłbym,
bym doczepił
doczepiłabym,
bym doczepiła
doczepiłobym,
bym doczepiło
doczepilibyśmy,
byśmy doczepili
doczepiłybyśmy,
byśmy doczepiły
2nd doczepiłbyś,
byś doczepił
doczepiłabyś,
byś doczepiła
doczepiłobyś,
byś doczepiło
doczepilibyście,
byście doczepili
doczepiłybyście,
byście doczepiły
3rd doczepiłby,
by doczepił
doczepiłaby,
by doczepiła
doczepiłoby,
by doczepiło
doczepiliby,
by doczepili
doczepiłyby,
by doczepiły
impersonal doczepiono by
imperative 1st niech doczepię doczepmy
2nd doczep doczepcie
3rd niech doczepi niech doczepią
passive adjectival participle doczepiony doczepiona doczepione doczepieni doczepione
anterior adverbial participle doczepiwszy
verbal noun doczepienie

Further reading

edit
  • doczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doczepić in Polish dictionaries at PWN