doorgedraaid

Dutch

Etymology

From doordraaien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːr.ɣəˌdraːi̯t/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧ge‧draaid

Adjective

doorgedraaid (comparative doorgedraaider, superlative doorgedraaidst)

1. berserk, frenzied; injuriously, maniacally, or furiously violent or out of control.
2. crazy, mental, bonkers

Inflection

Declension of doorgedraaid
uninflected	doorgedraaid
inflected	doorgedraaide
comparative	doorgedraaider
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		doorgedraaid	doorgedraaider	het doorgedraaidst het doorgedraaidste
indefinite	m./f. sing.	doorgedraaide	doorgedraaidere	doorgedraaidste
	n. sing.	doorgedraaid	doorgedraaider	doorgedraaidste
	plural	doorgedraaide	doorgedraaidere	doorgedraaidste
definite		doorgedraaide	doorgedraaidere	doorgedraaidste
partitive		doorgedraaids	doorgedraaiders	—