druilerig

Dutch

Etymology

From druilen (“to drizzle”) +‎ -erig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdrœy̯.lə.rəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: drui‧le‧rig

Adjective

druilerig (comparative druileriger, superlative druilerigst)

1. drizzling; mizzling
2. drowsy

Inflection

Declension of druilerig
uninflected	druilerig
inflected	druilerige
comparative	druileriger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		druilerig	druileriger	het druilerigst het druilerigste
indefinite	m./f. sing.	druilerige	druilerigere	druilerigste
	n. sing.	druilerig	druileriger	druilerigste
	plural	druilerige	druilerigere	druilerigste
definite		druilerige	druilerigere	druilerigste
partitive		druilerigs	druilerigers	—