ergerlijk
Dutch edit
Etymology edit
From ergeren (“to annoy”) + -lijk.
Pronunciation edit
Adjective edit
ergerlijk (comparative ergerlijker, superlative ergerlijkst)
Inflection edit
| Inflection of ergerlijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ergerlijk | |||
| inflected | ergerlijke | |||
| comparative | ergerlijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ergerlijk | ergerlijker | het ergerlijkst het ergerlijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | ergerlijke | ergerlijkere | ergerlijkste |
| n. sing. | ergerlijk | ergerlijker | ergerlijkste | |
| plural | ergerlijke | ergerlijkere | ergerlijkste | |
| definite | ergerlijke | ergerlijkere | ergerlijkste | |
| partitive | ergerlijks | ergerlijkers | — | |