facilitas
See also: facilitás
French edit
Verb edit
facilitas
- second-person singular past historic of faciliter
Latin edit
Etymology edit
Derived from facilis (“doable, easy”) + -tās (“-ity”). Doublet of facultās.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /faˈki.li.taːs/, [fäˈkɪlʲɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /faˈt͡ʃi.li.tas/, [fäˈt͡ʃiːlit̪äs]
Noun edit
facilitās f (genitive facilitātis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | facilitās | facilitātēs |
Genitive | facilitātis | facilitātum |
Dative | facilitātī | facilitātibus |
Accusative | facilitātem | facilitātēs |
Ablative | facilitāte | facilitātibus |
Vocative | facilitās | facilitātēs |
Descendants edit
- Catalan: facilitat
- French: facilité
- Galician: facilidade
- Italian: facilità
- Piedmontese: facilità
- Portuguese: facilidade
- Romanian: facilitate
- Spanish: facilidad
References edit
- “facilitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “facilitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- facilitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a sociable, affable disposition: facilitas, faciles mores (De Am. 3. 11)
- a sociable, affable disposition: facilitas, faciles mores (De Am. 3. 11)
Portuguese edit
Verb edit
facilitas
Spanish edit
Adjective edit
facilitas f pl
Verb edit
facilitas