Middle English

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From frend +‎ -en (infinitival suffix).

Pronunciation

edit

Verb

edit

frenden

  1. To have a friendship (with).

Conjugation

edit

Descendants

edit
  • English: friend

References

edit

Turkish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [fɾenˈden]
  • Hyphenation: fren‧den

Noun

edit

frenden

  1. ablative singular of fren