From Old Norse gleðja, from Proto-Germanic *gladjaną.
glæþia
- to gladden, to make happy
Conjugation of glæþia (weak)
|
present
|
past
|
infinitive
|
glæþia
|
—
|
participle
|
glæþiandi, glæþiande
|
gladder
|
active voice
|
indicative
|
subjunctive
|
imperative
|
indicative
|
subjunctive
|
iæk
|
glæþer
|
glæþi, glæþe
|
—
|
gladdi, gladde
|
gladdi, gladde
|
þū
|
glæþer
|
glæþi, glæþe
|
glæþ
|
gladdi, gladde
|
gladdi, gladde
|
han
|
glæþer
|
glæþi, glæþe
|
—
|
gladdi, gladde
|
gladdi, gladde
|
vīr
|
glæþium, glæþiom
|
glæþium, glæþiom
|
glæþium, glæþiom
|
gladdum, gladdom
|
gladdum, gladdom
|
īr
|
glæþin
|
glæþin
|
glæþin
|
gladdin
|
gladdin
|
þēr
|
glæþia
|
glæþin
|
—
|
gladdu, gladdo
|
gladdin
|
mediopassive voice
|
indicative
|
subjunctive
|
imperative
|
indicative
|
subjunctive
|
iæk
|
glæþs
|
glæþis
|
—
|
gladdis, -es
|
gladdis, -es
|
þū
|
glæþs
|
glæþis
|
—
|
gladdis, -es
|
gladdis, -es
|
han
|
glæþs
|
glæþis
|
—
|
gladdis, -es
|
gladdis, -es
|
vīr
|
glæþiums, -ioms
|
glæþiums, -ioms
|
—
|
gladdums, -oms
|
gladdums, -oms
|
īr
|
glæþins
|
glæþins
|
—
|
gladdins
|
gladdins
|
þēr
|
glæþias
|
glæþins
|
—
|
gladdus, -os
|
gladdins
|