godsdienstig

Dutch

Etymology

From Middle Dutch godedienstich. Equivalent to godsdienst (“religion”) +‎ -ig (“-y, -ous”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɣɔtsˈdin.stəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: gods‧dien‧stig

Adjective

godsdienstig (comparative godsdienstiger, superlative godsdienstigst)

1. religious

   Ze is zeer godsdienstig en gaat elke zondag naar de kerk. ― She is very religious and goes to church every Sunday.

   De stad is bekend om zijn godsdienstige gemeenschap. ― The town is known for its religious community.

   Van alle boeken die hij heeft, is dit het godsdienstigst. ― Of all the books he has, this is the most religious.

Inflection

Declension of godsdienstig
uninflected	godsdienstig
inflected	godsdienstige
comparative	godsdienstiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		godsdienstig	godsdienstiger	het godsdienstigst het godsdienstigste
indefinite	m./f. sing.	godsdienstige	godsdienstigere	godsdienstigste
	n. sing.	godsdienstig	godsdienstiger	godsdienstigste
	plural	godsdienstige	godsdienstigere	godsdienstigste
definite		godsdienstige	godsdienstigere	godsdienstigste
partitive		godsdienstigs	godsdienstigers	—

Derived terms

• godsdienstigheid
• ongodsdienstig