instructor
English edit
Alternative forms edit
- instructour (obsolete)
Etymology edit
From Latin instructor.
Noun edit
instructor (plural instructors)
Synonyms edit
- instructer (much less common)
Hyponyms edit
- instructress (female, dated)
- instructrix (female, dated)
Derived terms edit
Related terms edit
Translations edit
one who instructs; a teacher
|
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin īnstrūctōrem.
Pronunciation edit
Adjective edit
instructor (feminine instructora, masculine plural instructors, feminine plural instructores)
Noun edit
instructor m (plural instructors, feminine instructora)
Related terms edit
Further reading edit
- “instructor” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “instructor”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “instructor” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “instructor” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Latin edit
Etymology edit
From īnstruō (“build, construct; arrange”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /inˈstruːk.tor/, [ĩːˈs̠t̪ruːkt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈstruk.tor/, [inˈst̪rukt̪or]
Noun edit
īnstrūctor m (genitive īnstrūctōris); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | īnstrūctor | īnstrūctōrēs |
Genitive | īnstrūctōris | īnstrūctōrum |
Dative | īnstrūctōrī | īnstrūctōribus |
Accusative | īnstrūctōrem | īnstrūctōrēs |
Ablative | īnstrūctōre | īnstrūctōribus |
Vocative | īnstrūctor | īnstrūctōrēs |
Related terms edit
Descendants edit
- Catalan: instructor
- English: instructor
- French: instructeur
- Galician: instrutor
- → German: Instruktor
- Italian: istruttore
- Portuguese: instrutor
- Russian: инстру́ктор (instrúktor)
- Spanish: instructor
References edit
- “instructor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “instructor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- instructor in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- instructor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese edit
Noun edit
instructor m (plural instructores, feminine instructora, feminine plural instructoras)
- Pre-reform spelling (until Brazil 1943/Portugal 1911) of instrutor.
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from French instructeur. Compare Russian инстру́ктор (instrúktor).
Pronunciation edit
Noun edit
instructor m (plural instructori, feminine equivalent instructoare)
Declension edit
Declension of instructor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) instructor | instructorul | (niște) instructori | instructorii |
genitive/dative | (unui) instructor | instructorului | (unor) instructori | instructorilor |
vocative | instructorule | instructorilor |
Related terms edit
See also edit
References edit
- instructor in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language)
Spanish edit
Etymology edit
From Latin īnstructor.
Pronunciation edit
Noun edit
instructor m (plural instructores, feminine instructora, feminine plural instructoras)
Related terms edit
Further reading edit
- “instructor”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014