inwerpen

Dutch

Etymology

From in +‎ werpen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

inwerpen

1. to throw in
2. (of a coin) to insert

Conjugation

Conjugation of inwerpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	inwerpen
past singular	wierp in
past participle	ingeworpen
infinitive	inwerpen
gerund	inwerpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	werp in	wierp in	inwerp	inwierp
2nd person sing. (jij)	werpt in, werp in2	wierp in	inwerpt	inwierp
2nd person sing. (u)	werpt in	wierp in	inwerpt	inwierp
2nd person sing. (gij)	werpt in	wierpt in	inwerpt	inwierpt
3rd person singular	werpt in	wierp in	inwerpt	inwierp
plural	werpen in	wierpen in	inwerpen	inwierpen
subjunctive sing.1	werpe in	wierpe in	inwerpe	inwierpe
subjunctive plur.1	werpen in	wierpen in	inwerpen	inwierpen
imperative sing.	werp in
imperative plur.1	werpt in
participles	inwerpend	ingeworpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• inworp

Anagrams

• werpen in