irón
See also: iron
Hungarian edit
Etymology edit
Contraction of író ón (“writing tin”), created during the Hungarian language reform, which took place in the 18th–19th centuries.
Pronunciation edit
Noun edit
irón (plural irónok)
Declension edit
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | irón | irónok |
accusative | irónt | irónokat |
dative | irónnak | irónoknak |
instrumental | irónnal | irónokkal |
causal-final | irónért | irónokért |
translative | irónná | irónokká |
terminative | irónig | irónokig |
essive-formal | irónként | irónokként |
essive-modal | — | — |
inessive | irónban | irónokban |
superessive | irónon | irónokon |
adessive | irónnál | irónoknál |
illative | irónba | irónokba |
sublative | irónra | irónokra |
allative | irónhoz | irónokhoz |
elative | irónból | irónokból |
delative | irónról | irónokról |
ablative | iróntól | irónoktól |
non-attributive possessive - singular |
iróné | irónoké |
non-attributive possessive - plural |
irónéi | irónokéi |
Possessive forms of irón | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | irónom | irónjaim |
2nd person sing. | irónod | irónjaid |
3rd person sing. | irónja | irónjai |
1st person plural | irónunk | irónjaink |
2nd person plural | irónotok | irónjaitok |
3rd person plural | irónjuk | irónjaik |
Further reading edit
- irón in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN