jouwen

Dutch

Etymology

From jouw (interjection, noun) +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjɑu̯ən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: jou‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

jouwen

1. (intransitive) to jeer

Conjugation

Conjugation of jouwen (weak)
infinitive	jouwen
past singular	jouwde
past participle	gejouwd
infinitive	jouwen
gerund	jouwen n
	present tense	past tense
1st person singular	jouw	jouwde
2nd person sing. (jij)	jouwt, jouw2	jouwde
2nd person sing. (u)	jouwt	jouwde
2nd person sing. (gij)	jouwt	jouwde
3rd person singular	jouwt	jouwde
plural	jouwen	jouwden
subjunctive sing.1	jouwe	jouwde
subjunctive plur.1	jouwen	jouwden
imperative sing.	jouw
imperative plur.1	jouwt
participles	jouwend	gejouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• najouwen
• uitjouwen