kardinaal
Dutch edit
Alternative forms edit
- cardinaal (obsolete)
Etymology edit
From Middle Dutch cardinael, from Latin cardinālis (episcopus).[1]
Pronunciation edit
Noun edit
kardinaal m (plural kardinalen, diminutive kardinaaltje n)
- cardinal (high-ranking official in the Catholic Church, Prince of the Church)
Adjective edit
kardinaal (not comparable)
Inflection edit
Inflection of kardinaal | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kardinaal | |||
inflected | kardinale | |||
comparative | — | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | kardinaal | |||
indefinite | m./f. sing. | kardinale | ||
n. sing. | kardinaal | |||
plural | kardinale | |||
definite | kardinale | |||
partitive | kardinaals |
References edit
- ^ J. de Vries & F. de Tollenaere, "Etymologisch Woordenboek", Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht, 1986 (14de druk)